Een terugblik op de Europese Kampioenschappen

Het was al weer lang geleden dat we kennis maakten met de kreet “Let’s kick some brass." Sindsdien hebben we de EBBC's in Freiburg, Lille en Oostende bezocht. En afgelopen week was het dan eindelijk zover en was Utrecht gastheer van EBBC 2018! Terugkijkend kunnen we concluderen dat het een geweldig succesvol evenement is geweest, met ongekend veel publiciteit, publieke belangstelling en uitstraling in de stad. Met Tivoli-Vredenburg als absolute toplocatie en ZIMIHC als zeer professionele organisator, die alles stevig in de hand had. Het heeft de aandacht voor brassbands hopelijk een nieuwe impuls gegeven.

Een ongekend hoog niveau
Of het nu de solistenwedstrijd, de jeugd kampioenschappen, de Challenge - of Championship Section betrof: het waren allemaal wedstrijden van ongekend hoog niveau. De drie finalisten in de solistenfinale leverden stuk voor stuk een topprestatie en de begeleiding van Brassband Schoonhoven was volgens kenners ongeëvenaard tijdens de Europese solistenfinale. Felix Geroldinger uit Oostenrijk was een bijzondere winnaar. Niet veel baritonspelers zullen het hem nadoen.

De European Youth Brass Band Contest was een groot succes met 4 deelnemers in de Development Section en 5 in de Premier Section. Stuk voor stuk kregen we goede uitvoeringen te horen. Sommige programma’s waren zeer innovatief. Er was een heuse wereldpremière van Paul McGhee, The Long Way Home, die we graag nog eens zouden terug zien op Nederlandse concertprogramma’s. Met Wardle Academy en Youth Brass 2000 kreeg deze contest twee fantastische en zeer uitgelaten winnaars. Verrassend was een tweede plek voor Aukštyn uit Litouwen met Piet Visser op de bok.

Op zaterdagochtend streden 5 bands om de eerste prijs in de Challenge Section. Die is bedoeld voor kampioenen van opkomende brassband landen als Litouwen en Italië en landen die het allerhoogste niveau niet in huis hebben, zoals Zweden en Noord-Ierland. Vooral de jonge Zweedse Göta Brass Band verraste met een tweede plek, maar de titel ging opnieuw naar de Italian Brass Band. In de toekomst lijken ook bands uit Polen en Spanje deel te gaan nemen.

Hevige emoties en koude rillingen 
Vrijdagmiddag en - avond hadden we de uitvoeringen van het verplichte werk. Time for Outrage! van Marco Pütz bleek een zeer bruikbaar testpiece. Al zullen we het volgens de brassbandpuristen niet vaak meer van een brassband horen. Cory Band en Valaisia waren deze eerste dag een klasse apart. De Wâldsang scoorde een nette 6e plek, terwijl Eikanger zijn kansen vergooide.

Op zaterdag tijdens de vrije werken was elke band nog beter in vorm en meer gewend aan de akoestiek van de zaal. Er waren uitvoeringen die het publiek tot tranen toe roerden en uitvoeringen die (bedoeld) zo koud en machinaal waren, dat bij de jury de koude rillingen over de rug moeten hebben gelopen. Ze zagen zich dan ook genoodzaakt absolute topbeoordelingen te geven. Valaisia scoorde maar liefst 99 punten en dat is uitzonderlijk. De Zwitsers gingen daarmee ook met de Europese titel naar huis, al scheelde het maar een punt met Cory Band! Stavanger was zeer verguld met de derde plek. In punten gelijk met Willebroek (4e) en Eikanger (5e) behaalde Hauts-de-France de zesde plek, vooral dankzij een superscore van 98 punten op hun vrije werk. De Wâldsang voegde een prima uitvoering van haar vrije werk toe aan de zesde plek van vrijdag en kwam uiteindelijk in de eindrangschikking op een 8e plek terecht. 6 punten boven de Engelse deelnemer Fairey, die negende werd in het eindklassement.

Het galaconcert is altijd een precair onderdeel voor de organisatie. Zelden zijn er erg positieve geluiden over te horen. Dit keer werd het concert geprezen om de creativiteit en inventiviteit waarmee het was vormgegeven. Het was zeker niet te lang, zodat na de prijsuitreiking iedereen nog op tijd thuis kon zijn of naar de Brassparty kon gaan. Er waren echter ook geluiden dat het concert aan de korte kant was voor een dergelijke entreeprijs.

“Let’s kick some more Brass”
Zo zit een week vol brassmuziek in Utrecht er op. ZIMIHC heeft als organisator laten zien dat het in staat is om een groot evenement, perfect te organiseren. De samenwerkende partners van CUBrass, Brassband World en 4barsrest voelden zich zeer welkom. Er werd constructief meegedacht over de wensen die er waren, waardoor bijvoorbeeld nog meer beelden voor het publiek beschikbaar kwamen van de prijsuitreikingen en de reacties daarop. Daarvoor onze complimenten en onze dank gaat ook zeker uit naar de medewerkers van het team van Tivoli-Vredenburg die altijd voor ons klaar stonden.

Hoogstwaarschijnlijk is dit niet het einde van de inzet van ZIMIHC voor de bevordering van de blaasmuziek in Nederland en daarbuiten. Daarom namens CUBrass: “Let’s kick some more Brass!"