Own Choice: Concord Brass Band maakt het zichzelf moeilijk

Al weer een bijzondere keuze. Concord Brass Band o.l.v. Jesper Juul Windahl heeft gekozen voor Actaeon van Gareth Wood. Een werk dat voor Cory Band werd geschreven, maar zij namen het nooit mee naar de Europese. 

Actaeon (Gareth Wood) 
Het mythologische Griekse verhaal van de ondergang van Actaeon is er één die de gevolgen van ongebreidelde overmoed beschrijft - beschreven in schitterend cinematografisch detail door Ovidius in zijn gevierde 'Metamorfoses', en later vertolkt met een beetje meer terughoudendheid door Titiaan. 

De jonge zoon van Aristaeus beschimpt zijn jachthonden met hun jachtinstinct terwijl hij zelf wordt overvallen door de aanblik van de verrukkelijke schoonheid van de godin Artemis (Diana van de Romeinen) die hij naakt in een bosrijke omgeving ziet baden. Haar nimfen proberen haar zedigheid te verbergen, maar het lukt haar niet, en in haar wanhoop om te ontsnappen spuit ze water over Actaeon, waardoor hij verandert in een hert. 

Nu wordt de jager de bejaagde, want bij zijn roep om hulp blijkt zijn stem veranderd en niet meer herkenbaar voor zijn honden, die hem genadeloos achtervolgen en hem verscheuren. 

Het werk volgt de verhaallijn - eerst met Actaeon's bijtende spot, gevolgd door een scherzo rit door het bos op zoek naar prooi. 
Een zacht middendeel beschrijft op lyrische wijze de badende Artemis, voordat de noodlottige ontmoeting leidt tot transformatie en terreur. 

De Concord Brass Band speelt de partituur met passie en gaat daarbij regelmatig over de grenzen heen van wat prettig is om te beluisteren. Niet geholpen door een te luid spelende slagwerksectie. Actaeon is niet de gelukkigste keuze voor deze zaal. In de techniek loopt het vol waardoor detail weg valt. Naar het einde van het Scherzo toe zijn verschillende elementen niet meer te onderscheiden. Het middendeel heeft een mooie opbouw die leidt tot de jacht op Actaeon. Een ware tour-de-force voor de band, die niet af laat en een super einde voor ons in petto heeft.