Own Choice: Eikanger Bjørsvik Musikklag ontroert
Eikanger Bjørsvik Musikklag en haar betoverende dirigent Ingar Bergby hebben Partita van Wilfred Heaton gekozen als vrij werk. De keuze van de Cory Band in 2015 was vervreemdend voor het publiek daar. Tussen alle moderne werken was daar plotseling een werk in een compleet andere muzikale taal. Complex, niet in techniek maar in de muzikale structuren van het werk.
Partita – Wilfred Heaton
Eind jaren veertig. Na zijn vertrek bij de RAF, waar hij in de oorlog had gediend, componeerde Heaton zijn eerste grote werk bedoeld voor uitvoering door een brassband buiten het Leger des Heils. Dit was een suite in vier delen, bestaande uit een korte, pakkende Prelude, een snelvoetige Scherzo, een lyrische Canzona en een schitterend Rondo. Heaton ondertekende het werk met het pseudoniem Paul Krask en droeg het op aan Eric Ball, aan wie hij het manuscript stuurde. Het werk is nooit uitgevoerd in deze versie of in de orkestversie voltooid in 1950. Na het succes van Contest Music in 1982, pakte hij het werk weer op, nu als Partita uitgewerkt voor Howard Snell en de Desford Colliery Band. Het korte scherzo werd vervangen door het modernere orkestrale deel. Partita is een werk van symfonische omvang en complexiteit.
De opening van Eikanger is gelijk zo vol emotie en beleving. Langzaam ontvouwen de lijnen zich, niet zonder de kleinste oneffenheden. Een waanzinnige escornet solo tot besluit van de Prelude. Het Scherzo opent met wat kleine balansverstoringen, maar is zo speels en op Heaton's typisch eigen manier grappig. Eikanger laat magistrale klanken horen, ongeacht in welke dynamiek. Het is volop genieten hier. Met een wilde passage eindigt dit Scherzo. Na een korte stop heeft de dirigent de band weer in gang gezet voor een lyrische Canzona. Een sentimenteel gevoel is volop in de aanbieding. Een echopassage die zo uit Le Sacre zou kunnen komen, wordt gevolgd door puntgave solistische bijdragen door de band heen. Wat een muzikaal landschap creëert Bergby hier, kippenvel en een brok in de keel. Over tot de orde van dag. Het Rondo van deze uitvoering van Eikanger zal ons nog lang heugen. Niet alle solo's zijn hier helemaal schoon, maar wat zou het. Het slot vertelt ons nog eens waar het Heaton om ging. Maar het publiek kan dat niet meer afwachten. Je moet er bij geweest zijn.
En wat een prachtig eerbetoon aan Wilfred Heaton, die 100 jaar geleden werd geboren. Een bijzondere componist met een fascinerende eigen muzikale taal.
