Testpiece: Eikanger, als eerste op het podium, laat geen twijfel over de intenties

Time for Outrage! Eikanger Bjørsvik Musikklag o.l.v. Ingar Bergby

Kun je je een mooiere start voorstellen dan met de kampioen van afgelopen jaar in Oostende? Nadat de jury is voorgesteld, die voor het terstpiece bestaat uit Jan de Haan (Nederland), Joseph Parisi (Verenigde Staten) en Ian Porthouse (Verenigd Koninkrijk), betreedt de band het podium onder een ovationeel applaus en wat een klank geeft dat in de grote zaal van Tivoli/Vredenburg. 

Ingar Bergby kiest ervoor om het begin (Breaking Silence) onder te verdelen. Het voorgeschreven tempo is ook wel erg traag (kwart = 42). Wat een sfeer gelijk! Je voelt het verdriet en de teleurstelling van de componist over al het onrecht. Het is bijna tastbaar. Dan komt het eerste forte voorbij en het is zeer gecontroleerd, licht ingehouden. De orkestklank is magistraal. Erg lang blijft het niet op het allerhoogsye dynamische niveau, om vervolgens uit te groeien tot een fantastische climax. Het einde van het eerste deel is zeer delicaat. 

In het tweede deel (Troubled) is gekozen voor duidelijke flatterzunge. In de techniek blijft af en toe iets hangen. De sopraan speelt wat over de noten heen. In dit deel is het samenspel niet van dezelfde verbluffende kwaliteit als in deel 1. 

De componist maakt in het derde deel een statement naar de boosdoeners. Eikanger laat hier een beetje de deur open, maar je moet wel exceptioneel goed zijn om door die deur heen te stappen. We horen een kleine verwijzing naar Holst alvorens Bergby de band in tempo nog een klein beetje terugneemt, al dendert het slagwerk door. Het sublieme climax besluit het werk en de zaal gaat voor het eerst dit weekend uit zijn dak. De toon is gezet en de lat licht mijlen hoog.