BBK 2024 Kampioensafdeling keuzewerk, Brass Band Buizingen

Band: Brass Band Buizingen
Dirigent: Tijl Verhaeghe
Compositie: No Man's Land - Thierry Deleruyelle

Over de compositie:
Deleruyelle schreef het werk in opdracht van de Noordlimburgse Brass Band. Als onderwerp koos de componist het einde van de 1e Wereldoorlog precies 100 jaar geleden. Gevraagd naar een relatie met zijn eerste werk voor brassband, Fraternity, vertelde de componist dat het zo relevant voor hem was wat er gebeurde in acht jaar. Fraternity beschrijft de mijnramp in Courrières, waarna hulptroepen uit Duitsland en België de Fransen te hulp schoten. Acht jaar later voeren diezelfde landen oorlog en in plaats van hulp ontstaat er een dodelijk Niemandsland. Ook dit heeft een verwijzing naar de huidige tijd waarin we leven. No Man's Land was het het vierde brassbandwerk van Deleruyelle. Na Fraternity volgden Viking Age en Lions of Legends. 

Het verhaal van John McCrae, Canadese soldaat, arts en dichter tijdens de Eerste Wereldoorlog start in Ontario; een mooie en sfeervolle opening wordt gevolgd door solo's van solo cornet en euphonium; mooi gespeeld (jammer dat de demperwisselingen storend werken). In de akkoorden is het net niet stemmend. We verplaatsen ons naar de Battle of Ypres met de percussion-sectie, die niet altijd sluitend speelt. Veel beweging in het volgend Presto. Mooie volle sound van de band horen we en de techniek is verzorgd. De dynamiek is niet altijd even exact gekozen (of gespeeld). Kleine vergissing met de inzet, maar de drive is echt treffend in dit gedeelte wat uitmondt in een groots Poco meno mosso.
De principal cornet start 17 Days of Hades overtuigend en vertellend. Net wat haperingen bij aanvang van het Lento waar flugel en trombone elkaar even moeten 'vinden'. Soprano en tenorhorn slagen vervolgens uitstekend! Mooie basklanken ook volgen in dit deel met hoofdrol voor percussion. In Flanders Field is de voordracht treffend in de euphonium en volgende ensemble-spel haalt het voorgeschreven pianissimo niet. Gedragen spel maakt het veelzeggend dit gedeelte. De tuning is niet overal even goed, maar de muzikale lijnen die zijn gekozen maken erg veel goed. Het deel eindigt zeer muzikaal.
Bonfire is opnieuw verzorgd van spel, wat een vervolg krijgt in Attaca waarbij de samenwerking tussen band en slagwerk erg goed verloopt. Zeer goede articulatie voorafgaande aan het Maestoso waar we prachtige klanken krijgen voorgeschoteld. Poppy Day start energiek en snel; niet alles sluit, maar het risico wat genomen wordt zorgt wel voor spektakel naar het slot van dit werk. Brass Band Buizingen sluit deze kampioenschappen zeer fijn af!