Kortrijk Brass Band geeft een boodschap

Kortrijk heeft ervoor gekozen om te openen met het verplichte werk. Second to None verwijst naar “Nulli Secundus” , vele jaren het motto van het British Corps of Army Music. Dirigent Ward De Ketelaere leidt de band met grote bewegingen. De sound van de band mag er zeker zijn, de figuratie verdwijnt een beetje achter de grootse klanken. Het is consequent in keuzes zonder verrassingen en gedegen.

Herinneringen ophalen
Het is hier vandaag genieten van elke minuut. Zo onterecht dat de publieke belangstelling met name ook uit België zelf wat tegen valt. Nu weer Of Distant Memories van Edward Gregson, wil je het mooier hebben? De romantische opening staat en in het scherzo is veel goeds te beluisteren. Het volgende langzamere delen brengen wat intonatie problemen en langzamerhand slaat de vermoeidheid toe. Kleine ongelukjes krijgen een domino-effect en het leidt wat af van de nog steeds fraaie muziek. De snelle muziek keert terug, wat uiteindelijk leidt tot een majestueuze samenvatting van de openingsmelodie. De band weet er zeker nog een passende climax uit te persen. Al ontbreken er ook elementen.  

Hope
Bart Picqueur schreef Hope om mensen in moielijke tijden een hart onder de riem te steken. De opbrengsten van dit werkje gaan naar het onderzoekscentrum naar stamceltransplantatie in Gent. Na een grandioos slot, komt een zacht coda als glimpje hoop. Een mooi slot van het optreden van Kortrijk met de componist op het podium.