Festival Brass Band legt de lat gelijk hoog

Festival Brass Band o.l.v. Steven Verheart trapt af in de afdeling A met de eerste van elf uitvoeringen van het verplichte werk Second to None van Philip Sparke. Een werkje van bijna 7 minuten dat vandaag de extra prijs op kan leveren. De balans in de hoge cornetten en de rest van de band is niet helemaal gelukkig op enkele punten. Daarom komt het eerste marsje niet gelijk naar het publiek toe. De fanfares zijn glorieus, misschien mist iets diepte, waardoor het Britse pomp & circumstance-gevoel niet steeds naar voren komt. 

Pavane pour une Infante Défunte
Een prachtig contrast met het eerste werk vormt deze Ravel compositie in een interessant arrangement van de dirigent. Uitgebreid met harp weet deze band zeer fraaie sonore klanken te produceren. We worden meegenomen op de stroom en de koperbezetting doet qua kleur niet veel af van het origineel. Dank voor deze mooie keuze.

Jazz - Symphonic Dances for Brass Band
Een heerlijke lipglissando op euphonium door Dominique Capello betekent het begin van het grote werk dat Festival voor deze gelegenheid koos. Jazz werd geschreven door Philip Wilby nadat de componist in juni 1996 New York had bezocht. In het voorwoord van de partituur schrijft de componist dat hij "gefascineerd was door de onophoudelijke energie van de metropool, met zijn korte actieve geschiedenis en zijn intense maar harteloze glamour."

De eerste dans is vol typische Wilby elementen waarbij niet alle overgangen helemaal schoon zijn. De transitie naar de tweede dans voelt misschien wat overhaast. Het gevoel van Glenn Miller's Moonlight Serenade komt boven. Solisten leveren een goede prestatie. Niet helemaal ontdaan van de bekende split-notes. Bernstein betreedt de zaal in de derde dans. Goed gekozen articulaties en de band swingt in de wals. Heerlijk om dit Wilbywerk weer te horen. En wat een superfinale! Genieten geblazen.