Brassband Rijnmond laat verplicht werk weer anders klinken

De eerste van twee beurten vandaag voor Erik van de Kolk. Brassband Rijnmond op het podium. Een verzorgde opening van het verplichte werk met wat andere keuzes in tempo. De eerste mars krijgt een heel andere, bijna Amerikaanse, boodschap mee. Ook het vervolg ademt meer Amerikaanse invloeden dan de opdrachtgever misschien wel heeft gewild. Inspirerend is het intussen wel. Bijzonder interessant hoe de lezingen van de bands tot nu toe verschillen.  

Lock Horns, Rage On
Simon Dobson's idee van een mars wordt niet door iedereen begrepen. Maar humor is het wel, marselementen in het slagwerk met agressieve bewegingen in de blazers. Rijnmond weet het effect dat het stuk moet hebben te brengen, rauw en zonder concessies.

Dances & Alleluias
Het werk opent met een zeer stille unisono-passage, die leidt naar de eerste alleluia, die wordt aangezet door hoorns en trombones. De opening is helaas niet vlekkeloos. Daarna de band snel corrigeert. De verschillende lagen in de muziek zijn mooi te horen. Een muzikaal gespeelde euphoniumcadenza brengt ons in het tweede alleluia. Jammer dat de trombone niet stemt. In het vervolg zijn wat momenten dat het niet helemaal sluit in het samenspel. Vooral in het Vivace is het weer spannend om naar te luisteren

Ondanks een turbulente centrale sectie eindigt het scherzo stilletjes voordat een bariton soleert. Een hymne-achtig gedeelte leidt tot de laatste alleluia, die begonnen wordt door de solo-cornet. Ook hier even wat discomfort. De vermoeidheid slaat nu bij een paar spelers toe en een verdienstelijk optreden wordt daar een beetje door ontsierd. 

Een prachtige keuze om dit werk nog eens te horen en te beleven. In dit zware deelnemersveld zullen de foutjes en vlekjes vandaag tellen.