EBK 2024: Keuzewerk band 10
Nog drie bands te gaan. De vertegenwoordiger uit Wales is Tredegar band speelt Dear Cassandra (Concerto voor brassband nr. 14) - Ludovic Neurohr.
Het werk is geschreven in opdracht van de Swiss Brass Band Association voor de 42e Europese Brassbandkampioenschappen. De titel, Dear Cassandra, is ontleend aan de Griekse mythologie. Cassandra voorspelde de komst van het Trojaanse paard. In zijn virtuoze en zeer persoonlijke werk probeert componist Ludovic Neurohr, in zijn woorden, ‘via de muziek en het compositieproces de toekomstige richting van brassbandmuziek te ondervragen of niet. Naast de nieuwsgierigheid om te weten hoe de toekomst zal worden geschreven, achtervolgt de angst om alleen maar te worden opgesloten in het schrijven vanwege menselijke technische capaciteiten, mijn gedachten, en vooral het componeren van wat al honderden keren eerder is gedaan...’ Dear Cassandra is gegoten in drie delen die in elkaar overgaan. Het opent in de verkenningsmodus, terwijl de spelers op zoek gaan naar nieuwe geluiden uit één enkele toon. Met het ritme van Dear-Cas-san-dra (lang-kort-lang-kort) als hoofdmotief, vloeit het materiaal geleidelijk samen terwijl de componist de vraag stelt: 'Is dit het juiste pad om te volgen?' stijlen worden betrokken bij de muzikale 'discussie'. In dit 16 minuten durende werk worden verschillende referenties gebruikt om enkele door de componist gemaakte beelden weer te geven. De Finale nodigt het publiek uit om zich voor te stellen wat de componist uiteindelijk vindt van Cassandra’s adviezen. Mensen kunnen ook hun eigen mening vormen over dit thema, maar het voornaamste doel van dit werk is onszelf hierover de vraag te stellen: Waar gaan we naartoe?
Wales staat op de EBK ranglijst op een tweede plaats met 8 Europese titels. Deze titels zijn allemaal gewonnen door de Cory band. Maar ook Tredegar was al tweemaal op ht EBK podium te vinden, in 1991 en 2011. Beide keren behaalde de band een derde plek.
Een enorme bak decibellen wordt de zaal ingeblazen aan het begin van dit werk. De es-cornet zou zijn solo eigenlijk mezzopiano moeten spelen, maar dit is toch echt een stuk luider. Wat een enorm tempo wordt er door Ian Porthouse gevraagd van de bandleden. Het slagwerk loopt niet altijd gelijk met de band. In het tweede deel veel moois. De solo's in cornet en euphonium zijn prachtig en de band laat horen wel degelijk zacht te kunnen spelen. In dit deel sluipen er later toch wat kleine foutjes en intonatieproblemen in de band. Virtuoos spel in het melodisch slagwerk aan het begin van het derde deel. We horen veel moois, maar het blijft behoorlijk ruw overkomen allemaal, met name in de es-cornet. In de finale gaat de band volledig open. Wat een volume horen we hier weer. 
