Young Brass Band Willebroek sleept je door vele emoties

Olivier Marquis heeft de reis ondernomen om zijn korte verplichte werk te komen beluisteren. Lode Violet dirigeert de jeugdband van Brassband Willebroek en we horen direct veel contrast in dynamiek en sound. De klank van de band is helder en goed uitgebalanceerd. Het werk krijgt een prima uitvoering vol enthousiasme.   

De band vervolgt met Cantabile van Philip Harper. Het werk dat de band ook als keuze werk bracht op de afgelopen Belgische kampioenschappen. Toen in de 3e afdeling goed voor 93% en een kampioenstitel.  Harper schreef over het niet zo bekende werk: Maarten Luther zei eens "Zo lang we leven wordt er nooit genoeg gezongen". Cantabile geeft de 21e eeuwse brassband de kans om voluit te zingen. Daarmee maakte hij een statement tegen de steeds technischer wordende brassbandmuziek voor contests als de EBK.

Young Brass Band Willebroek mist misschien wat diepgang in de klank, maar technisch en muzikaal is het zeker geen probleem om dit soort werken op de lessenaar te hebben. Het deel Song of Youth is daar een prachtig voorbeeld van. De langzamere delen worden met lef gespeeld, zeker de solo's. In zuiverheid van de onderliggende akkoorden kan nog winst gepakt worden in het Lament. De muzikale lijnen hebben geen geheimen voor de jeugdige dirigent. En hij stuurt de band naar een geweldig slot. Grote dynamische verschillen nog steeds en de band blijft prachtig helder klinken. Chapeau. 

En dan gaat de band zich van de letterlijk zingende kant laten horen. En fraai ook. Ben Hollings schreef Memories of a Lost Child en de emotie komt ongefilterd binnen. Prachtig in een woord.

Met Sing Sing Sing Louis Prima / arr. Dan Price besluit de band een voortreffelijk optreden hier. En de band lijkt nog uren door te kunnen swingen. Met de Harry James truc van alle cornetten op een rij voor de band, neemt de band afscheid.