Pro Rege simpelweg heel goed

Dirigent Anne van den Berg heeft al een prijs voor het verplichte werk op zak dit weekend. Met Pro Rege doet hij nog een gooi naar de prijs. Soms is het nodig om het ostinato in de cornetten iets bij te sturen, maar er zijn zulke muzikaal logische lijnen te beluisteren. Deze band heeft veel aan boord en durft met de dissonant duidelijk hoorbaar te eindigen.

Jeroen Zijlstra wordt succes gewenst door zijn dirigent voor de uitvoering van Philip Sparke's Song for Ina. Jeroen vertelt een mooi verhaal op zijn euphonium met een prachtige toon. Hij laat me achter met een brok in mijn keel, maar misschien ben ik na 17 uur muziek niet helemaal fris meer. Een groot compliment is wel op zijn plaats.

Excalibur, Sword of Justice
Een zeer overtuigend begin. Duidelijk uitgewerkte overgangsmomenten tussen alle fragmenten die de ideeën van Van der Roost opleverden. Het eerste gedeelte is al een heel eind op streek als er plots toch een paar vlekjes zijn. De vrijgevigheid van Arthur en zijn liefde voor Guinevere worden uitgebeeld in het langzame middendeel. Het ensemblespel is een toonbeeld van romantiek, misschien iets te hartstochtelijk in dynamiek. Het blijft boeien deze vertolking. Het laatste deel loopt als een trein, ook de muzikanten op het podium genieten er zichtbaar van. Het volgende gedeelte heeft even nodig om sluitend te worden. De band heeft nog genoeg over om in de rest van het werk keer op keer uit te pakken. Een voortreffelijke uitvoering van Pro Rege en de meest uitgebalanceerde klank tot nu toe in deze afdeling.   

Sweet Georgia Brown is een lekkere uitsmijter. Het arrangement van Goff Richards is zeker niet simpel. De band laat een mooie mellow klank horen. De technische grapjes van de arrangeur worden mooi gepresenteerd en de band lijkt te spelen met het materiaal. 

Dit was simpelweg heel goed.