VOBK 2024 B-Afdeling de Grensbewoners Smeermaas
Band: Brassband de Grensbewoners Smeermaas
Dirigent: Danny Aerden
Programma:
Canterbury Choral - Jan Van der Roost
Stormseye - Stijn Aertgeerts
Prisms - Peter Graham
Finale from Year of the Dragon - Philip Sparke
Canterbury Choral- Jan Van der Roost. Op verzoek van de voorzitter van Brass Band Midden Brabant, Robert Leveugle, schreef Jan Van der Roost deze serene en weids klinkende compositie. De directe aanleiding ertoe was een bezoek van de componist aan de prachtige kathedraal van Canterbury, waar eeuwenlang al zoveel prachtige muziek heeft geklonken. Naast solistische passages komen enkele brede en massief klinkende tuttipassages voor die het orkest als een majestueus orgel laten klinken.
Een werkelijk prachtige start door deze band; wat een mooi en ongelofelijk goed samenspel en frasering, en een mooie homogene sound horen we. Groots in uitvoering en muzikaliteit.
Met 'Stormseye' beschrijft de componist Stijn Aertgeerts het voorbijrazen van een storm. De kalme opgewekte opening bij de cornetten weerspiegelt de open blauwe lucht. Het weer slaat al zeer snel om als de muziek duidelijk meer en meer chaotisch wordt. De storm wint aan kracht en ook het orkest wordt meer en meer onstuimig. De solo's in onder meer de bugel, cornet en euphonium geven een moment van kalmte weer, met een groeiende ongerustheid over wat nog komen gaat. De kalmte van het oog van de storm vooraleer de hel weer losbarst. De muziek bouwt dan op naar een grootse finale die het beginthema combineert met het thematisch materiaal van de storm. De storm is overwonnen en de lucht klaart volledig op!
Treffende opening; heldere klanken zorgen voor transparant spel; het vervolg slipt wat dicht door wat te hoge dynamiek.
Prisms (Symphonic Study No. 2 for Brass band) dateert uit 1986 en werd in 1988 uitgebreid herzien tot het huidige werk. Hoewel niet programmatisch als zodanig, heeft het werk zijn wortels in de traditionele brassbandmuziek, is het sterk melodisch en heeft het een brede ternaire vorm. De hoofdthema's zijn allemaal terug te voeren op het op de kwart gebaseerde eerste onderwerp, waarbij deze uitlopers een parallel trekken met lichtbreking - prisma's. Naast de lyrische secties is veel van de muziek zeer ritmisch, met een drukke percussiesectie, en toegankelijk en plezierig voor iedereen.
Wat een sound komt er van het podium af bij de majestueuze opening en met speels gemak rollen we het Allegro in; gave bassectie met sonoor geluid. Lekker Cantabile door de hoorns. Er gebeurt heel veel op het podium maar de lijnen zijn duidelijk te volgen en alles past mooi in elkaar. De Cadenzas leveren relatief weining problemen op voor de solisten; wel vallen de cornets wat op met luide begeleiding. Het duet tussen cornet en euphonium lijkt ook wat aan de luide kant ; wel zeer muzikaal en zeer goed van samenspel. De ruime dynamische opzet blijft eigenlijk de muziek een beetje hinderen wat ons betreft. Technisch en ritmisch is het uitstekend onder controle en is het volop genieten van dit team musici. De intensiteit blijft tot de laatste noot gewaarborgd.
Finale uit Year of the Dragon - Philip Sparke
Finale: is een echte tour-de-force voor de band met een stroom van snelle semi-quavers die door het hele deel loopt. Het hoofdthema is heroïsch en marsachtig, maar dit wordt afgewisseld met lichtere, speelsere episodes. Een verre fanfare op het geluid van klokken wordt geïntroduceerd en dit keert uiteindelijk terug om het werk opzwepend af te sluiten. Het hoogtepunt van Cory's eeuwfeestvieringen in 1984 was een concert in St. David's Hall, Cardiff, in maart. Met behulp van fondsen van de Welsh Arts Council gaf de band Philip Sparke de opdracht om een werk te schrijven voor de eerste uitvoering tijdens dit concert. Het resultaat was "The Year of the Dragon".
De nationaal kampioen in de 1e afdeling kiest voor deze klassieker als afsluiting; nog steeds een spektakel om naar te luisteren én te spelen. De hoeveelheid noten en techniek komen er bijna allemaal goed uit, dit ondanks het vrij hoge tempo. Knap!
Wel blijft de zachte dynamiek om aandacht vragen zoals we ook bij de eerder gespeelde werken opmerkten. Dat neemt niet weg dat hier een enorm knappe prestatie wordt neergezet door de band met dirigent Danny Aerden.
