VOBK 2024 A-Afdeling Brass Band Heist

Band: Brassband Heist:
Dirigent: Bert Van Thienen

Programma:
Monster Trash - Paul Saggers
The Scattered Disc - Wim Bex
On the Shoulders of Giants - Peter Graham

Monster Trash - Paul Saggers Maak je klaar voor de schrik van je leven terwijl MonsterThrash je meeneemt naar de duistere diepten van de oceaan, waar allerlei onaangename wezens op de loer liggen, klaar om je te verslinden! Uit de oude Griekse mythologie bewaakt Hydra, een slangachtig wezen met vele koppen, het onderwereld. Je kunt proberen zijn kop af te hakken, maar er zullen er twee voor terug groeien! Zorg ervoor dat je dit eerste monster snel ontwijkt, want zijn giftige adem en bloed zullen je direct doden! Daarna staan de verraderlijk betoverende sirenen klaar om je te overweldigen, die je willen verleiden met hun uiterlijk en betoverende gezang, maar je uiteindelijk zullen verscheuren voor hun diner! Als je het zover hebt gehaald... wees dan voorbereid om je laatste bedreiging onder ogen te zien, De Leviathan! Vaak beschreven als een draak die woont in de waterige diepte. Enorm van formaat, wordt gezegd dat de Leviathan de krachten van chaos vertegenwoordigt. Wanneer de Leviathan honger heeft, zendt hij vanuit zijn mond een hitte uit die het water van de diepte doet koken. Alleen de dapperste zeelieden kunnen deze boosaardige wezens weerstaan, als je niet opgewassen bent tegen de MonsterThrash, wees dan voorbereid om de rest van je dagen door te brengen in de diepten van Davy Jones' Locker!
Brass Band Heist pakt het groots aan met deze compositie; knap stuk techniek, ritmiek én dynamiek samengebracht door Paul Saggers (winnaar composers competition Montreux). Heist laat goed samenspel horen en dirigent Bert van Thienen weet alles op zeer overtuigende wijze te leiden. Wat een gaaf werk!


The Scattered Disc - Wim Bex. Er is nog maar weinig bekend over 'The Scattered Disc', een gebied aan de buitenste regionen van ons zonnestelsel. In dit korte werk volgen we een wetenschappelijke op haar traject van buiten naar binnen.
Mooi kleurenpalet bij aanvang van de compositie van Wim Bex; indrukwekkend, maar soms wat ongelijkheden tussen percussion en orkest. De band neemt het risico om de zachte dynamiek op te zoeken; erg mooi!

On the Shoulders of Giants - Peter Graham
Peter Graham componeerde On the Shoulders of Giants in opdracht van de Cory Band en The National Youth Brass Band van Wales. Vrij werk EBK 2009 (Oostende). In zijn openingsprogrammanota bij de partituur beschrijft Graham zijn ideeën helder: "De kunst van het koperblazen omvat een scala aan diverse benaderingen en stijlen. Dit is nergens duidelijker dan in de muzikale smeltkroes van de Verenigde Staten. 'Op de schouders van reuzen' eert deze diversiteit en de grote Amerikaanse koperblazers, wier erfenis de basis heeft gelegd voor talloze koperreuzen van vandaag." Het werk, dat ongeveer 16 minuten duurt, bestaat uit drie afzonderlijke delen. Elk deel vertegenwoordigt een essentieel element van het Amerikaanse koperblazen waar Graham bewondering voor heeft, zoals het citaat hierboven suggereert.

Deel I - Fanfares: Een beweging die een eerbetoon brengt aan het legendarische koperblazersgedeelte van het Chicago Symphony Orchestra (CSO), waarbij de dialoog tussen de band en de dynamische percussie indrukwekkend is.

Deel II - Elegie: Een eerbetoon aan Amerikaanse jazz, met een zwoele sfeer en een zweem van mysterie, waarbij Graham de oorsprong van jazz in Negro spirituals erkent en ondersteunt met het gospelnummer "Steal Away".

Deel III - Fantasie Brilliante: Een beweging die eer betoont aan de virtuozen van het koper uit het begin van de eeuw van de Sousa Band, met solisten die schitteren te midden van dynamische, syncopische motieven.

Eindgedachten: Gedurende 'On the Shoulders of Giants' daagt Graham elke speler uit tot het uiterste van hun kunnen, waarbij elk deel de band test op vastberadenheid en drive. De gedurfde opening maakt een verbluffende indruk, gevolgd door een meer ontspannen route in de middelste beweging, en een chaotische en dramatische laatste beweging.

Heerlijk om deze klassieker weer eens te beluisteren; wat een raffinement in de techniek horen we bij deze band. Met een hoog tempo waarbij de transparantie hoorbaar blijft verrast Heist met indrukwekkend spel. Mooie overgang naar naar Elegy; solisten krijgen de ruimte om te excelleren. muzikaal en passend in de begeleiding. Heerlijke 'jazzy' flugelhorn met frivool spel, het klinkt zo vanzelfsprekend maar het is uitermate moeilijke muziek. Het samenspel is bijzonder goed, en wat een mooi piano horen we hier door Heist. Deel 3 kenmerkt opnieuw de technische vaardigheden van deze band en bijna alles lukt hier ook. Ook voor het slot heeft de band nog ruim voldoende energie over!