Brass-aux-Saxes Westerlo ol.v. Jan Van Hove

We maken ons op voor de vier fanfares in de superieure afdeling. Als eerste treedt aan Brass-aux-Saxes Westerlo ol.v. Jan Van Hove. 

The Promised Continent - Nick Van Elsen 'The Promised Continent' werd geschreven in opdracht van VLAMO als plichtwerk voor het ‘Vlamo Open Fanfarekampioenschap 2020' (VLOF) in CC Zwaneberg (Heist-op-den-Berg - België). Muziek, en bij uitbreiding kunst in het algemeen, zou geen politieke boodschap moeten uitdragen. Het is echter een ideale vorm om aandacht te vragen voor bepaalde gebeurtenissen in de tijd waarin het gecreëerd werd. Vanuit dat standpunt schreef de componist deze concerto voor fanfareorkest.

Een zeer mysterieuze opening met fraai solistisch werk in de saxgroep. De vibrafoon en marimba zijn helaas nauwelijks te verstaan. Technisch uitstekend spel, met name in bugels en euphoniums. Het fortissimo is indrukwekkend. Wel wat lichte onzuiverheden. Hele knappe bugelsolo. De trompetten zorgen staand achter het orkest voor een mooi extra effect. Het tuttispel is prachtig en er heerst een mooie spanningsboog. De opbouw naar de finale is prachtig met een meer dan knappe sopraansaxsolo. De es-cornet komt er prachtig bovenuit. Wat een gewedig slot van dit werk. 
 
Rebirth of the Earth - Jef Neve Neve schreef deze compositie ‘Rebirth of the Earth’, in opdracht van fanfareorkest Brass-aux-Saxes schreef. Het werk is geschreven tijdens de eerste corona-lockdown, toen de meeste mensen het nog een beetje exciting vonden en we nog allemaal vol energie zaten. En dat hoor je in het werk, dat eindigt met een gigantische finale vol euforie en feestgedruis. Neve wilde de compositie op de Belgen loslaten op de nationale feestdag, als een nieuwe soort vaderlandse hymne. Zo van: corona is gedaan, mannen, we mogen weer feesten! 

Een sfeervolle start van deze compositie. De zuiverheid is net niet optimaal in trombone en sax. Ook in de lastige trompetsolo wat kleine vlekjes. Een volle bugelsound wordt de zaal ingespeeld op weg naar het andante. Goed solistisch spel van trompet en saxen. Een fijne drive volgt. We horen wat intonatieproblemen in de trombones en hoorns. De bastrombone komt af en toe flink door in het slotgedeelte van dit werk. Helaas is hier ook weinig van het melodisch slagwerk te horen. Een mooi en kalm slot sluit het prachtige werk van Jef Neve af.  
 
Spirit of the Terra Nova - Tom Davoren Op 15 juni 1910 kwam een opgewonden en luidruchtige menigte bijeen in het Roath Basin te Cardiff om kapitein Robert Falcon Scott en zijn Antarctische expeditie uit te wuiven. Scott maakte zich op om naar het zuiden te varen op wat zijn expeditie, naar Antarctica, zou bewijzen. Dankzij een lid van zijn crew, Welshman luitenant E.R.G.R. Evans, was de expeditie sterk verbonden met Wales. Evans steunde deze tocht door sponsoring en steun van zijn vriend de Kanselier der financiën, de Western Mail en een groot aantal Welshe scheepseigenaren. De steun voor deze expeditie in Wales was zo groot dat Cardiff als thuishaven van hun schip, de door kolen- en windenergie aangedreven ‘Terra Nova’, werd beschouwd. Scotts banden met Cardiff worden in de hele stad herdacht, met een gedenkwaardige vuurtoren in het Roath Park Lake en een gedenktekensculptuur in de buurt van het huis van de componist in de baai van Cardiff. 
Spirit of the Terra Nova situeert zich in een gebied waar Tom zich concentreert op de cultuur, mythologie en geschiedenis van zijn inheemse Wales. De muziek is eerder symbolisch dan programmatisch en probeert de sfeer van specifieke scènes van de zeereis te verklanken, wat uiteindelijk leidt tot de slotlanding van Scott in Antarctica. In vier aaneensluitende bewegingen probeert het stuk beelden vast te leggen van de dokken voor zonsopgang, het laden en klaarmaken van het schip, de zonsopgang en de wind en ten slotte het zeilen met wind- en stoomkracht. 
De compositie werd geschreven in opdracht van de Koninklijke Stadsfanfaren Izegem in samenwerking met Fanfarissimo, een consort van Belgische fanfares met de bedoeling om het repertoire voor deze orkestvorm te stimuleren. 

Ook in deze opening horen we weer fanfarewerk van het allerhoogste niveau. Dirigent Van Hove moet in het begindeel wel zijn manschappen aansporen om het tempo erin te houden. We horen ook wat ongelijkheden tussen orkest en slagwerk. Fraaie solistische passages in het langzame gedeelte. Prachtige sound in de saxen. Mooi pianissimospel. In het tutti tijdens de zonsopgang kun je lekker helemaal wegdromen. In het wind deel horen we kleine ongelijkheden. Het slotdeel is indrukwekkend gespeeld met een daverend applaus tot gevolg. En terecht! Een programma wat wellicht nog wat meer variatie zou mogen hebben; echter, de uitvoering van het gespeelde programma blijft van grote klasse. 

Benieuwd naar de reactie van de dirigent na het optreden? Kijk dan vooral even op ons YouTube kanaal!