Fanfare Weldoen door Vermaak Clinge o.l.v. Richard Schroevers
De eerste Nederlandse deelnemer dit kampioenschap is Fanfare Weldoen door Vermaak Clinge o.l.v. Richard Schroevers.
Water of Tyne - Philip Harper - Arr. Richard Schroevers. Een mooie traditionele Noordoost-melodie, gearrangeerd in een pastorale stijl met alle vaardigheid die we van Philip Harper gewend zijn. Richard Schroevers maakte zelf het arrangement voor fanfare.
De beginsolo in deze hymne wordt in dit fanfare-arrangement fraai gespeeld door de hoorn. Ook met de bugelsolo is niks mis. Een mooie opmaat naar de rest van het programma.
Ancient Tales - Kevin Houben. Met enkele verrassende melodische wendingen en metrische variaties geeft Houben een knipoog naar de turbulente geschiedenis die de Ellenaars kenden ten tijde van de 80-jarige oorlog toen het boerenland geteisterd werd door plunderende soldaten en boevenbendes.
Een sfeervolle opening door Fanfare Weldoen door Vermaak. Mooi in balans al lopen de mallets net even uit de maat. De altsax is in de saxsectie net iets sterker waardoor de balans net niet optimaal is. Verder laat dirigent Richard Schroevers het orkest ook echt een muzikaal verhaal vertellen. Dynamisch is het zeker niet te luid. Misschien mogen in de fortissimo's de uitstersten zelfs nog meer opgezocht worden. In het langzame deel blijft het geheel beheerst. Ook de stemming blijft goed. Het tempo is niet hoog. Daardoor wordt het wat slepend. Het slot is echter weer prima van tempo en de 37 muzikanten spelen zich prima door het werk heen.
The Dark Side of the Moon - Paul Lovatt Cooper - Arr. Luc Vertommen Heb je ooit nagedacht over een vakantiebestemming, toeristische attractie, evenement, plek, locatie of periode in de geschiedenis en gedacht: "Ik vraag me af hoe het zou zijn”?, ergens waar je nog nooit bent geweest en waar je alleen je verbeelding de vrije loop kunt laten. Hoe zou de plek zijn, en alle dingen eromheen zoals de sfeer, de gevoelens die je ervaart, de temperatuur? Hoe zou het eruitzien en wat zou je zien? Deze compositie is mijn muzikale verbeelding van de donkere kant van de maan. Zo omschreef Paul Lovatt Cooper deze compositie.
Prima tempo in het begin van het werk. We horen hier duidelijk meer dynamische verschillen dan in het vorige werk. Hoewel het orkest uit maar liefst zeven euphoniums/baritons bestaat, zouden ze er toch wat meer uit mogen komen in het begin van dit werk. Goede trompetsolo. Hier en daar wat kleine stemmingsproblemen. Solistisch is alles goed voor elkaar in het mysterieuze middendeel. In de finale horen we een mooi tuttigeluid, maar het geheel verliest wel wat tempo. Het slot wordt overtuigend gespeeld en de slotnoot mag er zijn.
