Treize Étoiles verovert Britse harten
Van 26 t/m 28 januari vond in The Royal Northern College of Music het jaarlijkse brassband festival plaats. Al meer dan 30 jaar een begrip, maar dit keer voor het eerst met David Thornton als artistic director en dat was te merken. Thornton wil het festival internationaler maken en is op zoek naar nieuwe toepassingen van het brassband medium, breken met de traditie en het zelfverklaarde keurslijf waarin de Britse brass bands nog steeds zitten. Een kleine maar niet onbelangrijke stap was de naamswijziging naar RNCM International Brass Band Festival.
David Thornton - artistic director
In dit festival was een prominente rol weggelegd voor de Zwitserse brassbandscene met muziek van Oliver Waespi en Ludovic Neurohr op verschillende concerten en een bezoek van de Zwitserse Europees kampioen Treize Étoiles. Daarnaast stond het werk van de van oorsprong Noord-Ierse Leger des Heils componist Dorothy Gates in de schijnwerpers. Verder waren er werken te beluisteren van componisten uit Venezuela, Thailand, Argentinië, Hongarije, Macedonië, België en Frankrijk. Een goede aanzet, al voelde het af en toe gezocht en was de kwaliteit van de werken op zijn minst onevenwichtig.
Treize Étoiles had zeker een beter tijdstip verdiend dan de zaterdagmorgen. In een concert van 80 minuten liet de band een niveau horen, dat het hele weekend niet meer werd geëvenaard. Met Sand and Stars (Deleruyelle), misschien niet op hetzelfde niveau als tijdens de gewonnen contests, maar nog steeds zeer indrukwekkend en het aangrijpende Remointze van Ludovic Neurohr, wist de band het publiek te betoveren. Gelukkig voor een vrijwel volle zaal.
De vijf Britse bands (Foden’s, Tredegar, Black Dyke, Cory en Brighouse and Rastrick) brachten programma’s die het uiterste van de bands vroegen. Sommige premières waren een aangename uitbreiding van het repertoire, maar een behoorlijk aantal zullen we niet vaak meer horen. De werken van Waespi waren een lichtpunt, maar enkele werken van Dorothy Gates resoneerden minder bij het publiek. Dat kon zeker niet gezegd worden van Brighouse’s uitvoering van haar Invisible Fire. Een hoogtepunt in een prachtig afsluitend concert van een band in topvorm.
De artistic director zal nog een paar stappen moeten zetten om de kwaliteit van het festival weer op het niveau van de laatste jaren te krijgen. Een behoorlijke uitdaging, omdat het festival nu juist draait om het repertoire.
Natuurlijk was er naast alle nieuwe en onbekende werken veel te genieten. Van briljante solisten als Matthias Höfs en Lionel Fumeaux. En van golden oldies als Fantasy for Brass Band (Arnold), Epic Symphony (Fletcher), The Year of the Dragon (Sparke) en Diversions on a Bass Theme (Lloyd). Toch resteert de vraag hoe het festival zich de komende jaren gaat ontwikkelen? Hopelijk krijgen we volgend jaar een duidelijker antwoord. Het RNCM International Brass Band Festival vindt dan plaats van 24 t/m 26 januari.
Met dank aan Alexander Zwaan voor de review en foto's
