NBK 2023 1e divisie: Kunst naar Kracht

Wat een mooie compositie blijkt Afterlife te zijn; een bijzonder moeilijk werk, maar met inmiddels de helft van het aantal uitvoeringen achter de rug, kunnen we gerust stellen dat het repertoire is verrijkt met dit werk van Stijn Aertgeerts.

Brassband Kunst naar Kracht start energiek en de verwarring en angst klinkt meteen door in hun intro. Mooie lijnen en eveneens mooie klanken. Ragfijne techniek naar D en vanaf D neemt het klein koper dit naadloos over. Alles blijft transparant en dynamisch keurig binnen de lijntjes. H vormt een mooie voorbereiding voor de solist op cornet. Mooi gebracht. Ook de trombone trekt de overdenkende lijn mooi door. Energiek vervolg met transparant spel door KnK.

De muziek wordt steeds zenuwachtiger en mondt uit in de volledige versie van het Dies Irae, zoals ook gebruikt door Hector Berlioz in zijn Symphonie Fantastique tijdens de heksensabbat. Ook dit krijgt een prima vertolking door de band. O is heel overtuigend door trombones (en band) gespeeld. Zeer gecontroleerd spel met goede solisten; op T prima trombone!

U is bij KnK wat ruim in dynamiek, dat doet wat af aan dit gevoelige deel. Euphonium-cadens is uitstekend van kwaliteit, evenals de flugel-soliste. Het is wat statisch in dit gedeelte ondanks een uitstekende balans en sound. Wat een grootse sound heeft de band, mede door een krachtige ondersteuning vanuit de vibtrafoon.

X kenmerkt zich door zeker spel, maar wel wat sterk (euphonium). Wat vlekjes ontstaan voor Y, overigens wel een prachtige climax. Daarna is de abrupte overgang naar chaos en de trombones tonen klasse in hun bijdrage in dit deel.

CC (Con Fuoco) is wat fors van klank en verliest het wat aan duidelijkheid. Vermoeidheid sluipt de band in, waarbij de opbouw naar de finale vanaf GG wat verliest aan transparantie en energie, maar een zeer goede uitvoering door Kunst naar Kracht.