EBK 2023: Own Choice - Tredegar Band
Are We Dark Inside? Concerto No. 18 for Brass Band (Ludovic Neurohr)
Diep walgend van hedendaagse politieke feiten en keuzes, besloot ik deze vraag/titel in de lucht te laten voor sociale en persoonlijke gedachten. Zelfs als de culturele wereld niet echt meetelt in de balans wanneer de politiek beslissingen neemt, kan het zich al afvragen of het menselijk ras nog steeds redenen heeft om te geloven in een goede toekomst voor hun kinderen. Misschien laat dit stuk mensen opnieuw nadenken over wat we doen voor de volgende generaties…
Dit is voor mij duidelijk dat elk volk op deze planeet geboren wordt met de mogelijkheid om het goede en het slechte om zich heen te maken. Mijn vraag is alleen om te weten of de intenties van een bepaald percentage van de mensheid toegewijd zijn om het kwaad te brengen? Hoeveel van ons hebben al hypocriet de verkeerde beslissing genomen? Hoeveel mensen op Aarde dachten al egoïstisch op een belangrijk moment in hun leven? 50%? 99%? Hebt u nooit iedereen kwaad toegewenst? Hoe vaak heb je tegen iemand gelogen? En als we verder gaan; Hoeveel van dit percentage van de mensheid hebben een duidelijke invloed en voldoende macht in handen om substantiële hulpbronnen of etniciteiten of religie, meningen, genres, tegenstellingen te vernietigen? De reclame voor voorbeeldgedrag door de Naties voor mensenrechten, duurzame ontwikkeling, bescherming van morele waarden zijn absoluut bullshit.
Jammer dat de eerste maten wat onzuiverheid laten horen; verder een zeer grootse start van dit werk. Korte cadenza's voor trombone, flugel en tenorhorn brengen ons naar Ipocrisia met mooi dempergebruik! Speranza start met een intense solo door euphonium. Diepe geluiden en scherpe accenten kenmerken het Allegro Molto. Tredegar schuwt ook tijdens grote evenementen nieuwe composities niet; deze Neurohr compositie hoort op dit podium thuis.
Na veel snelheid en groots spel, is het rustige moment voor de principal cornet en wat een klasse-solist is dit. In de registers zuiver en muzikaal, prachtig! Ook de euphonium doet een duit in het zakje. De cadens van de hoorn mag trouwens ook niet onvermeld blijven. Wat een solisten in deze band.
Heerlijk p in Soffrire; en het kan nog zachter! Het pianissimo is wonderschoon! Een werk met een boodschap; en dat weet Tredegar op fenomenale wijze te vertolken. De Parade klinkt groots en wat te denken van Subito Presto laat alle lagen van de band horen, ondanks de vele techniek. Ian Porthouse blijft tot de laatste noot strak de directie voeren en dat lukt op uitzonderlijke wijze.
