EBK 2023: testpiece Lyngby-Taarbaek

Het natuurlijke fenomeen Aurora Borealis (of "noorderlicht") is wat de Romeinen inspireerde tot deze personificatie van de dageraad en het kan een mysterieus iets zijn om te aanschouwen, van zowel schoonheid als ontzag.

Veel mysterie in de opening van de Deense deelnemer met dirigent Glenn Van Looy. B is wat ruim in de dynamiek en de eenheid in basklank ontbreekt wat in de fortissimo's door te luid spel. Technisch  horen we veel detail. I start wat onzeker en de doorzichtigheid ontbreekt wat. Richting L verbetert dit zeer wel. M danst heerlijk en de euphoniums kleuren prachtig tussen de ritmiek door. Een voortvarend vervolg richting V en W waarbij de dynamische verschillen wat groter mogen zijn. Niet helemaal transparant in V en naarmate dit deel vordert, wordt het wat minder exact van samenspel. De introductie naar DD is fors van klank; de bas- en euphoniumpassage houdt ook een zekere dynamiek aan. Dit gaat ten koste van de zeggingskracht. Dan volgt het samenspel in het rustige middendeel; mooi spel! Goede solisten, mooie akkoordschakeringen ook! De muziek blijft vloeien. Mooie hoorn bij HH; de bas- en euphoniumsectie klinkt in II wél samen en vol van klank. MM is trefzeker, maar wel mist het wat finesse.

De finale start voortvarend in een een ietwat veilig tempo; hierdoor blijft de transparantie wel goed overeind. Gaande in het laatste deel lijkt de vermoeidheid de band parten te spelen. Aan inzet ontbreekt het niet, de Denen hebben het maximale gegeven.