BBK 2022: kampioensdivisie, keuzewerk Kortrijk Brass Band
A Tale as Yet Untold werd speciaal in opdracht van de Cory Band gemaakt voor de European Brass Band Championships in Linz, Oostenrijk, 2010, en hun winnende optreden leverde hen een hattrick van overwinningen op de competitie op. De opdracht bracht de componist de cirkel rond en voltooide en lange relatie met deze opmerkelijke band uit Wales, die een van de eerste grote werken van de componist voor band, The Year of the Dragon, bestelde om hun honderdste verjaardag in 1984 te vieren. Het 'verhaal' van de titel is een autobiografisch verhaal dat volgens de componist niet hoeft te worden onthuld om het programma van de muziek, dat gaat over een veel algemenere menselijke conditie, uit te leggen. Het eerste deel opent met een nerveuze repetitieve figuur in de kornetten, waaronder zich een hartstochtelijk thema ontwikkelt. Dit wordt onderbroken door een nauw verwante snellere sectie die bestaat uit twee afwisselende stemmingen: een agressieve 'toccata' afgewisseld door een verlangende 6/8 melodie. Het tweede deel vormt het hart van het werk en symboliseert het vermogen van de menselijke ziel om de 'Sturm und Drang' van het eerste deel te overwinnen met een ontembaar gevoel van optimisme. Het derde deel probeert dit gevoel van vrede teniet te doen, maar eindigt triomfantelijk in een saluut aan de kracht van de menselijke geest.
De muzikanten van Kortrijk vertolken een mooi intro van A Tale as Yet Untold. Wanneer de techniek wat meer open komt te liggen vanaf tempo 132 wordt het allemaal wat onduidelijker. De band voelt zich in de tuttiklank erg comfortabel, wanneer het meer open ligt, liggen wat probleempjes op de loer.
Het Molto Lento is door Philip Sparke bijzonder vehalend genoteerd en de band krijgt de vrijheid om hier zijn muzikaliteit ten toon te spreiden. Het prachtige Sparke idioom ligt de bariton- en euphoniumsectie zeer goed. De solo in de euphoniumsolo wordt zeer muzikaal gebracht, in de hoogte ontstaan helaas wat stemmingsproblemen die wat afleiden van de prachtige muziek die gemaakt wordt. Er wordt in de voorgeschreven muziek wat dichtelijke vrijheid genomen door de band in de begeleiding. De baritonsolo wordt door de solist zeer verhalend verteld, de althoornsolo geeft daarop een mooi antwoord. In het begeleidend forte ontstaan opnieuw wat stemmingsproblemen. Het kwartet aan solisten wat vervolgens mag spelen vertolkt de muziek zeer beeldend. In het Molto Lento valt de warme klank in de cornetten positief op, zuiverheid blijft een aandachtspunt. De soliste op trombone speelt opnieuw met zeer veel beheersing, jammer van de wat ongelijke inzet in het slot akkoord van dit deel.
Kortrijk heeft een mooie keuze gemaakt met dit werk van Sparke, de band speelt dit hoorbaar met veel plezier. Het slotdeel Molto Vivace opent met heldere techniek. Gaandeweg lijkt vermoeidheid de band wat parten te gaan spelen. Naar het einde toe zou de ritmiek meer hoorbaar mogen zijn. De muzikanten brengen de muziek onder leiding van dirigent Wart de Ketelaere het stuk van Sparke tot een spectaculair slot.
Een uitvoering waar de band trots op mag zijn.
