Optreden De Spijkerpakkenband op NBK
De Spikers openen met een beheerste klank, waarbij niet alle plannen lukken. De solo-euphonium laat veel durf horen, in deze tricky solocadens. Hell or Heaven krijgt van dirigent Ido Gerard Kempenaar een prachtige dramatische lading mee.
De balans tussen derde cornet- en flugelsolo is niet even optimaal als echo. Repiano en trombone 1 zijn in hun solo gelijk qua samenspel, iets dat de partituur niet voorschrijft. De soli daarna voeren hun partijen naar behoren uit, het lijkt er wel op dat ze wat door hun 'surplus' heen zitten. De trombonesoli komen net niet zonder kleerscheuren door hun partij. Er mist wat 'schwung' in dit gedeelte.
Erg fijne basklank, vooral de esbas, in Elegy 1. Ad Arma: Kempenaar kiest duidelijk voor een klank die meer aan de bovenkant van de band zit, waardoor het orkest duidelijk wint aan transparantie. Net voor het subito attacca wil de stemming niet overal correct zijn. Het gedeelte met de harmons is ook qua stemming en klank wat lastiger voor de Spikers.
Vlak voor Elegy 2 mist de band wat diepte in de klank. Eenmaal in Elegy 2 krijgt diezelfde sectie wel een mooie klank in het pianissimo voor elkaar. De principal speelt een mooie,'verstilde' versie van de solo. Mooi verzorgde dynamiek in maat 430, niet over the top! Ook in Magna Frisia blijft de band letten op de balans waardoor details in de compostitie aandacht krijgen.
