Optreden De Wâldsang op NBK

De Wâldsang opent degelijk en strak, zoals we dat van de band uit Buitenpost zijn gewend. Veel aandacht voor de snelle notenwaarden in het begin. De euphoniumspeler kiest voor een gedurfde interpretatie, die net niet vlekkeloos verloopt maar wel veel zeggingskracht heeft. Hell or Heaven krijgt een bijna agressieve speelmanier mee, kaarsrecht gespeeld. De flugelsolo is van eenzame schoonheid en in perfecte balans met de 3e cornetsolist.

De 32-en in het slagwerk willen niet superstrak zijn. Solo-alt brengt een prachtige solo. Principal speelt met veel gevoel zijn solo en ook de andere solisten vertellen een mooi verhaal. Het trombonetrio voor Elegy 1 is mooi samen. Het mist wel wat lijn in de aanvang van het deel. Crescendi in de cornetten hebben een mooie balans. De cornetten zijn heel overtuigend in Ad Arma. De fortissimo onderbrekingen in het Lento zijn wel wat ruig. In het snelle deel erna zeer veel dynamisch prachtig uitgewerkte maten, de dirgent heeft ze aan een touwtje!

Heerlijke en beheerste klank net voor Elegy 2. In Elegy 2 weten de bassen en euphoniums een heel mooi tapijtje te leggen, en ook echt in het pianissimo. De diverse soli in zijn in dit gedeelte erg mooi met zo veel emotie! Ook de opbouw richting Magna Frisia: voorbeeldig! Het slot krijgt van Van der Velde een zeer uitgewerkte versie. De band heeft aan dit slot duidelijk veel aandacht besteed qua balans en samenspel en verdeling van krachten.