2e Willebroek Solo Contest

Het volgende blok bevat 8 deelnemers; we zijn uiteraard benieuwd naar de solisten. Wat een niveau hebben we tot nu toe al gehoord

Dries Vanderyse, Tenorhoorn:
Peter Kneale's Variations on a Welsh Theme start wat onzeker, maar wel valt de mooie klank vam de hoorn op. Vanderyse herpakt zich na een wat onzeker begin en neemt ons mee op fraaie wijze. Helaas belemmert de spanning enigzins de uitvoering. We horen absoluut een goede basis in het spel van deze jonge solist. 

Jonas Violet, Euphonium:
Pulcinella werd gecomponeerd in opdracht van de Taiwanese euphoniumspeler Tzu-Hsiang Lin. Lin is een gerenommeerd solist en docent en een Besson Euphonium Artist.
Pulcinella zet Sparke's reeks euphoniumsolo's voort, vernoemd naar personages uit de Italiaanse commedia dell'arte en opent met een lange en expressieve mineurmelodie voor de solist. Een cadenza, begeleid door fragmenten van de hoofdmelodie, leidt tot een volledige verandering van stemming, tempo en tonaliteit, waarbij een Vivo-sectie wordt geïntroduceerd die begint met een parmantige gesyncopeerde melodie voor de solist. De piano gebruikt vervolgens elementen van dezse nieuwe melodie om een verandering van toonsoort te introduceren, waarbij de solist een meer lyrisch tweede onderwerp introduceert over een pulserende begeleiding. De piano neemt dit vervolgens over en verandert van toets om de originele Vivo-melodie opnieuw te introduceren, wat leidt tot een korte en acrobatische coda om het werk tot een spectaculair einde te brengen.
Jonas Violet introduceert de solo op warme en muzikale wijze; overtuigend weet hij de typische Sparke muziek ook dynamisch prima te brengen. Het snelle deel kent veel energie en drive. Wat een heerlijke bravour horen we, veel energie komt van het podium! Bijzonder niveau dit!

Lubin Cavanna, Tenorhoorn:
Fugitive van componist Rodney laat ons meteen de virtuositeit van solist Lubin Cavanna op hoorn horen. Zeer begaafd in techniek en het bereik van het hoge naar het lage register: erg knap gedaan. Het rustige deel kent wat spanning, maar is wel beheerst van spel, ook in het hoge register. Het rustige deel maakt de muziek wat statischer, maar zodra de muziek in tempo stijgt, horen we ook weer de technische vaardigheden van deze Franse solist van Paris Brass Band. 

Lina van Lint, tenorhoorn:
We beluisteren nogmaals de compositie van Newton; ditmaal door Lina Van Lint; ook zij brengt een flitsende start met een wat rondere klank dan haar voorganger. Dynamisch blijft het keurig binnen de grenzen. Het middendeel is mooi en spannend gebracht, mooie voordracht! De overgang naar de snelle finale verloopt vlekkeloos, en kent een overtuigend einde. 

Mathias Vleugels, cornet:
Een klassieker uit de pen van Denis Wright; Concerto for Bb Cornet vraagt veel van solist (en begeleider). Lastige trillers kenmerken de opening en Vleugels doorloopt dit, op wat kleine vlekjes na, prima! Mooie klank ook! Hij neemt ook de tijd om de mooie frases te laten horen. De balans tussen piano en solist zijn niet altijd optimaal, hoewel de pianist fenomenaal speelt is deze soms net wat te luid... De cadens is stijlvol; de finale van het deel is zeer overtuigend. 
In het rustige deel neemt de solist ons op vertellende wijze mee en is het genieten van de mooie cornetklank.En wat een beheersing horen bij Vleugels. Het derde en laatste deel kent een energieke start en Vleugels weet dit op virtuose wijze tot en met de laatste noot vol te houden. Wat een uitvoering!

Anne-Sophie Vleugels, cornet:
Origineel geschreven voor Eb tuba, maar vandaag horen we Anne-Sophie Vleugels op Bb cornet. Na een mooie start een klein ongemakje in het overgangetje naar Freedom and Laugh; het Tinbk in Two is vol van sound en met verve gebracht. Romantism, de Cadens is uiterst muzikaal en de overgang naar het Adagio krijgt een mooie invulling. Het Allegro Vivo kent wat oneffendheden, maar is met zoveel inzet gespeeld. Vermoeidheid speelt ietwat op naar het einde.

Thomas Van Beersel, Euphonium:
Euphonium Concerto (Mov. 1) van Martin Ellerby kent voor de solist veel uitdagingen; vele stijlen komen voorbij. Onze solist weet, naast een warme sound en  gave dynamiek, ook in technisch opzicht veel goeds te brengen, al mag laatstgenoemde vaardigheid soms wat meer detail hebben. Mooie voordracht (en begeleiding) met dito beheersing in het gedragen deel; de articulatie in de snelle tussenpassages zijn net niet even goed hoorbaar. Een abrupt einde van deze moeilijke solo.

Medeina Vapsvaite, Tenorhoorn:
De muziek van Peter Graham herken je al snel; zo ook deze solo van zijn hand; Medeina Vapsvaite speelt op hoorn deze solo. Net wat kleine oneffenheden kenmerken de start, maar ze herpakt zich prima in het gedragen deel van het werk. In het snellere vervolg deel lijkt soliste meer op haar gemak te zijn, en laat een gave techniek horen.

We pauzeren nu kort.