WMC Test-piece uitvoeringen (deel 1)
Contest Music komt volgens de componist voort uit drie ‘compositie-oefeningen’ welke hij begin jaren ’50 schreef. Later pas vervolmaakte de componist het werk; de sobere schoonheid van het werk is een constructie van elementair proces - of zelfs een deconstructie van klassieke normen; de uiterlijke bewegingen ontwikkelen zich voortdurend, de centrale kern blijft in lyrische statie. Geen noot is misplaatst; van het omgekeerd losmaken van het openingsmateriaal in het eerste deel tot de dubbelzinnige verlangens van het middendeel en de glorieuze scherpzinnigheid van de finale. Het werk beleefde haar wedstrijdpremiere op het Europees Kampioenschap in 1978 (Sola Brass, en werd daarna verplicht tijdens de Finale in Londen in het jaar 1982.
Juryleden Jan Van der Roost, Robert Child, Florent Didier zijn startklaar voor band nummer 1, Black Dyke met dirigent Nicholas Childs.
Beheerst begin van deel 1. Jammer van kleine kicksjes, maar verder zeer gecontroleerd. Hoewel het tempo soms wat schommelt, is er veel goeds in dit deel met een goede balans en het gaat nooit grenzen over.
Veel kleuren in deel twee met uitstekende solisten; ook hier wel weer enkele schoonheidsfoutjes. Zeer sfeervol.
Deel 3 kent veel zeggingskracht, strak samenspel en technisch hoogstaand spel. De aanloop naar L is niet voorgeschreven, maar wel indrukwekkend! Ook de finale kent een prachtige inleiding door de tenorhorn (letter R). Een zeer degelijke eerste uitvoering, waar Nicholas zich tevreden over toonde tijdens het interview. Hij keek ook alvast vooruit naar dag twee waarin 'Dyke' de premiere zal verzorgen van een nieuwe compositie van Philip Wilby.
Hauts-de-France o.l.v. Luc Vertommen
De start van het werk is wat sneller dan Black Dyke en nét wat minder goed samen. Wel komt er erg veel energie van het podium, het sprankelt. Ongelijkheid slaat wat toe in L en dynamisch worden de verschillen wat kleiner.
Deel twee kent wat kleine ongelukjes en het intro verloopt wat stroefjes. De flugelhorn daarentegen is werkelijk prachtig! De dynamische verschillen zijn wat klein, en ook zijn inzetten wat ongelijk, jammer want er is tutti maar ook solistisch veel goeds te beluisteren. De finale van het deel kent kleine stemmingsprobleempjes.
Deel drie is vlot van opzet, veel overtuiging en enthousiasme. Echter valt detail wat weg en ook kent de balans naar het einde van de uitvoering problemen.
Luc Vertommen kijkt terug op een druk seizoen met Hauts-de-France Brass Band en toonde zich erg content met de vertolking ondanks de erg drukke agenda voorafgaande aan dit evenement. Het werken aan Contest Music vroeg een andere werkwijze om het karakter van het werk juist te raken, aangezien dit een andere invalshoek kent dan de hedendaagse brass-werken.
Valaisia Brass Band - Arsène Duc
Deel 1 start net wat onder het aangegeven tempo, maar kent zeer veel kleur en detail. De techniek blijft uitermate verzorgd klinken en de dames en heren vertellen een meer dan uitstekend verhaal. Uitstekende dynamiek en samenspel!
Deel 2 kent een puntgave start waarbij opnieuw de prima balans opvalt. Solistisch is het (op wat minimale kleine probleempjes) prima voor elkaar en wordt er prachtig muziek gemaakt. Mooi symfonisch van geluid dit, en karaktervol gespeeld.
Deel 3 laat ook meteen weer een strak samenspel horen, waarbij het ietwat lage tempo het iets minder spannend maakt. Gaandeweg loopt het tempo iets op en blijft het spel zeer goed; alles lijkt te kloppen. Een prachtige uitvoering. De enige opmerking welkje je zou kunnen maken is dat de tempi keuzes voorzichtig waren.
Arsène Duc toonde zich erg tevreden over de uitvoering en ook hij sprak over de 'andere' moeilijkheid om dit werk in de juiste stijl te spelen. De band werkte slechts één maand aan het werk, met wel enige sectie-repetities vooraf.
