DOBC De Bazuin weet te boeien

De Bazuin Oenkerk o.l.v. Jaap Musschenga is de tweede band vanavond. Een programma zonder solist maar met verse muziek. 
Illusion van Fredrick Schjelderup is een muzikaal beeld vanuit het perspectief van het publiek, waarbij een illusionist (of band) het publiek begeleidt door verschillende stemmingen zoals nervositeit, anticipatie, opwinding en verwarring. Een interessant werk dat door de band prima wordt neergezet.

Hope van Stijn Aertgeerts vormt een prachtig contrast met het eerste werk. En hoe toepasselijk in dit tijdsgewricht. De band speelt het met een zekere urgentie en dat gaat ten koste van de zachtere dynamieken en de solisten. 

Dynasty is Peter Graham's hommage aan de Mortimer familie. Het leven van Harry Mortimer leest als een muzikaal avonturenverhaal. Hij maakte zijn wedstrijddebuut op de 1913 Crystal Palace Contest. Vanaf 1930, beginnend met Elgar's Severn Suite op de Nationale Kampioenschappen en samen met anderen van de Mortimer-dynastie, vader Fred en broers Alex en Rex, leidde hij de Fabulous Fodens Band naar ongeëvenaard wedstrijdsucces, zowel als belangrijkste cornettist en later dirigent. Bij de British Open won hij zeven keer in negen jaar, terwijl bij de Nationals-overwinningen in I954 een opmerkelijke eerste en derde plaats werden behaald. met broer Alex die de tweede prijs won.

De cornetsolo is prima vorm gegeven en zet deze muzikale biografie in beweging. In Theatre is de techniek in deze akoestiek moeilijker te volgen. De dubbele cadenza levert problemen op in de zuiverheid. En Farewell blijft dynamisch aan de ruime kant, daardoor mist het iets karakter. Zuiverheid is een terugkerend issue. Het cornetsignaal zet ons op het goede spoor voor de fuga, die mooi vorm gegeven wordt. Op naar het slot is het wat minder effectief in de techniek. Op het Nobilmente is de zuiverheid opnieuw een spelbreker, maar het slot staat als een huis.