DOBC Amsterdam Brass brengt hoop na verdriet
Amsterdam Brass onder leiding van Paul van Gils begint direct met het langste werk van het programma, A Brussels Requiem van Bert Appermont. De aanslagen in Brussel op 22 maart 2016 joegen een schokgolf door België en de rest van de wereld. Evenzo leidden de aanslagen in Parijs en Nice tot grote publieke verontwaardiging, angst en onbegrip. Bert Appermont wilde uitdrukking geven aanbepaalde emoties die deze gruweldaden teweeg hebben gebracht, zoals angst, verdriet, woede en onmacht. Hij gebruikte het Franse kinderlied ‘Au claire de la lune’ als rode draad. Het werk bestaat uit vier doorgecomponeerde delen: Innocence, In Cold Blood, In Memoriam We Shall Rise Again en A New Day.
De hoofdstedelingen zetten het werk goed op. In het tweede deel mist de onvermijdelijkheid in de bassen samen met het slagwerk. De mineur setting van Au Claire de la Lune laat mooie laagjes horen. In het Memoriam zijn er wat ongelukjes. Zuiverheid is niet overal optimaal. Afgezien daarvan is er veel moois te beleven in dit nog immer zeer emotioneel geladen werk. A New Day heeft vaart en groove. Het meno mosso is nog even een uitdaging, maar dan kan het los naar het slot toe. De techniek wordt naar het einde toe minder transparant en het slot komt vrij plots.
A Little Star Went Out voor flugelhorsolist en brassband is een compositie van Philip Harper voor de Cory Band. Solist is dit keer Melvin van der Vis. Met mooie muzikale lijnen schetst de solist een verdrietig moment op een zeer knappe manier.
Met I've Gotta Be Me brengt Amsterdam Brass ook hoop op het podium. De band leeft op op het podium en dat levert een fijn slot op van een mooi thematisch gekozen programma.
