EBBC verplicht werk 5. Tredegar Town Band schildert teveel met dezelfde kleur

In de laatste Jubilus-sectie worden alle spelers verzocht te gaan staan en hun geluiden te projecteren op verschillende delen van het auditorium.

Tredegar opent met het echo choir op het podium en erg teruggenomen is het allemaal niet. De presentatie van Sine Nomine is dynamisch ruim tot zeer ruim genomen. De machtige klank van de band komt in de Intrada tot volle wasdom. Ian Porthouse heeft gekozen voor twee sopraan cornet spelers. Metamorphosis is zo puntig, maar niet zonder momenten waarop het net niet past.

In Variations komen ook dit soort momenten voor. Tredegar maakt er vooral een krachttoer van en de ene frase komt niet logisch, dat wil zeggen in het zelfde tempo, voort uit de vorige. Er zijn weinig kleurverschillen te beleven. De Epitaph is mooi vormgegeven met prima spel. Nu trekt de band alle registers open. De band neemt even gas terug voor de laatste akkoorden. En twee sopranen proberen om het hardst de hoge E vast te houden, wat uiteindelijk lukt.