4e Divisie: Concordia Wânswert

T.J. Powell schreef Castell Coch; de mars bleek en blijkt nog immer populair. Vandaag horen we de uitvoering van Concordia met dirigent Gouke Wileinga. En zij weten deze mars met veel detail uit te voeren zonder over de schreef te gaan.

Klank en warmte zijn kenmerken van brass.. Dat horen we terug in de vertolking van Shenandoah (arr. Fernie). Wat kleine stemmingsprobleempjes doemen aan het einde van het werk op, maar men geeft de voorkeur om de muziek te laten spreken.

Het bekende thema uit 'Beaches', the Wind beneath my Wings is het solowerk waarbij trombonist Johannes Hoogland zijn kwaliteiten op trombone laat horen. Het lijkt hem allemaal erg gemakkelijk af te gaan; erg prettig om naar solist en band te luisteren.

Johannes Hoogland

Concordia sluit ook af met the Three Towers; de start van The Dürrenbühl Tower is erg onduidelijk, maar de cornetsectie laat twee maten verder horen dat het zeker wel beter kan! Het deel kent spanning en een mooie dynamiek. De materie van dit deel heeft ook dit orkest prima onder de knie. The Cat's Tower (deel twee) kent in dynamiek een ruime opzet, maar alles vloeit wel erg mooi in elkaar. Solide begeleiding bij de cornetsolo-passage. De muzikanten krijgen van dirigent Wileinga de ruimte om te spelen, en dat pakt mooi uit. Wileinga kiest ervoor om deel drie (The Red Tower) in twee te slaan, en dat werkt bij Concordia erg goed. De muziek komt in een prettige flow. De balans tussen percussion en orkest mag er zijn, en het is genieten van de band die het spelplezier goed weet over te brengen op de goed gevulde zaal.