Indrukwekkend Young Brass Band Willebroek

Met Young Brass Band Willebroek o.l.v. Lode Violet raakt het podium zowat overbevolkt. Twee werken van es-bassist en prijswinnend componist Stijn Aertgeerts maar eerst het verplicht werk.

The Spider's Web - Mike Sheppard
In dit werk, dat veel technische vaardigheid van de spelers vraagt, gaan momenten van vredige kalmte onverwacht over in situaties van dreiging en gevaar. 

Ook deze band laat de specifieke Willebroek klank al helemaal horen. Toch gebeuren er wel wat ongelukjes in de stemming. Cornet en euphonium spelen fraaie sololijnen. Overtuigend spel, af en toe ontsierd door intonaties die niet precies genoeg zijn.

Hope - Stijn Aertgeerts
In de onrustige wereld waarin we tegenwoordig leven is het moeilijk om positief te blijven. De alarmerende toestand van het klimaat, de wereldpolitiek is gek geworden. Het lijkt erop dat de haat zich steeds verder verspreidt in de wereld en het maakt je hulpeloos.

Een prachtig vormgegeven werk. Niet alles lukt en in de individuele lijnen is zuiverheid alweer een issue. Maar veel solisten leveren prachtige bijdragen. En de klank van de band is zo heerlijk om naar te luisteren.


Bipolar - Stijn Aertgeerts
Met ‘Bipolar’ wil componist Stijn Aertgeerts proberen de enorme gevoelens te beschrijven die iemand met een bipolaire stoornis kan doormaken. Het is moeilijk voor te stellen hoe moeilijk het moet zijn om te leven met het scala aan emoties van bipolariteit, snel gaand van een toestand van hypomanie naar ernstige depressie, of erger. Dit muziekstuk wil die afleveringen beschrijven, van een zeer verheven stemming tot een groot gevoel van verdriet; van euforie tot volledige duisternis. Het stuk begint opgewonden, bijna overenthousiast, maar ook een tikje nerveus. De stemming slaat al snel om naar twijfel aan zichzelf, ingeleid door de meervoudige cadensen in cornet, euphonium, bugel en trombone. Dit groeit uit tot een beklijvend gevoel van groeiend verdriet. We worden bediend met nog een griezelige herinnering aan de openingsverschuivingen in de stemming, met kalmte, optimisme en - al is het maar voor een seconde - volledig geluk. Dit vervaagt echter onmiddellijk als je hoort dat iemand letterlijk aan een ketting wordt meegesleurd. Er volgt een totale spiraal in duisternis, die steeds meer uit de hand loopt in een zwaar en duister slot.

Een indrukwekkende uitvoering van Jong Willebroek. De transparantie in de technische gedeeltes vooral aangejaagd door de backrow zou nog scherpere contrasten kunnen krijgen. De jonge solisten verdienen een groot compliment. Wat een talent op dit ene podium! Meegenomen door het sprekende spel schrik je op als het even niet zo loopt als verwacht. Leuk detail in het werk is de chaingang. De climax die er uit voort komt lijkt technisch aan de grens van deze band te komen. Maar wie houdt een band tegen als de dirigent met vuisten dirigeert?  Het slot van dit lange werk klinkt vermoeid, maar wat was er veel te genieten onderweg.