Brassband Heist laat zich niet ontmoedigen

Meedoen is belangrijker dan winnen is een credo dat vaak opgeld doet. Voor Brassband Heist is de overwinning om op dit podium plaats te nemen vandaag. Met hun vaste dirigent geveld met corona hebben ze Michel Leveugle bereid gevonden om de leiding op zich te nemen. Met maar 2 repetities onder de nieuwe maestro is het een spannende aangelegenheid.

Hope - Stijn Aertgeerts
Een fijn gedragen werk van de es-bassist van Willebroek en inmiddels ook al een veelgespeeld componist. De sfeer is die van nostalgie en verlangen. Kortom hoop. Michel Leveugle verleidt de band tot een geïnspireerde uitvoering. De muzikale lijnen werden niet altijd door de hele band onderschreven.

Goldhorn - Simon Van Hoecke
De legende gaat verder: Het stervende dier sleepte zichzelf naar een smalle, rotsachtige richel. Plotseling zag de jongen op een gevaarlijk pad de mooiste en geneeskrachtige bloemen. De groene jager dwong hem de Goudhoorn te vangen voordat hij de magische Triglav-bloemen at die uit zijn bloed groeiden, maar het was te laat. De Goudhoorn had er al een gegeten en de bloem gaf hem een ​​enorme levenskracht. Het rende naar de jager, die verblind werd door de gelukzaligheid van zijn gouden hoorns, het evenwicht verloor en van de berg viel. De rivier Soča bracht zijn lijk naar het dal.

Brassband Heist laat horen de basis van het werk onder de knie te hebben, maar aan transparantie en uitbalanceren is begrijpelijk minder toegekomen.

Michel Leveugle inspireert Brass Band Heist

Journey to the centre of the Earth - Peter Graham
In 2005 werd de 100ste verjaardag van het overlijden van de Franse schrijver Jules Verne (1828-1905) herdacht. Dit feit inspireerde Peter Graham tot het componeren van een muzikaal eerbetoon aan de auteur die omschreven wordt als de ‘vader van de science fiction’. Verne creërde een uniek samengaan van wetenschap en avontuur in zijn reeks romans ‘Voyages Extraordinaires’. Zijn ‘Dag naar het midden van de aarde’ uit 1864 is één van Verne’s meest bekende boeken. De roman lijkt in eerste instantie een avonturenverhaal maar zoals de criticus Diana Mitchell al opmerkte kan het boek op een dieper niveau ook aanzien worden als de ‘zoektocht van de mens naar zichzelf, die altijd probeert dieper te graven naar wat in het midden ligt’.

Het werk is nog altijd een favoriet werk bij veel brassbands en nog regelmatig te horen tijdens contests. Heist raakt niet alle tempi en het samenspel is meermaals niet sluitend. Vooral dynamisch worden de uitersten opgezocht. We zijn inmiddels in kalmer water terecht gekomen en de band wordt geplaagd door groeiende problemen met inzetten en zuiverheid. De maestro zet alles in om de band te helpen, maar daar slaat de vermoeidheid inmiddels toe. Zo comfortabel mogelijk brengt hij de band naar het einde toe en dat lukt wonderwel al worden risicovolle overgangen uit de weg gegaan. 

Het belangrijkste was dat de band vandaag aanwezig was en een compliment moet zeker toe naar de invaller dirigent die met al zijn vaardigheden de band door dit optreden heen loodste.