Menaam Masqué - Paul van Gils

Grote sound voor een wat kleinere vereniging. Begin overtuigend. Ook mooi ondersteund met het licht en beeld. Treffend gebruik van de bijbehorende beelden uit Fantasia. Dit beslist niet eenvoudige werk wordt erg stijlvol en met veel nuance gespeeld. Van Gils dirigeert zijn muzikanten met veel gevoel. Mooi zuiver slot.

De overgang naar de Danse Macabre is heel goed uitgevoerd. De stukken worden aan elkaar geregen. Verschillende klanken waarmee dit orkest jongleert zijn aangenaam om naar te luisteren. Scherpkoper en zacht koper, saxen alles komt voorbij en is goed te horen en ook weer binnen zijn eigen stijl.

Hooggeëerd publiek…. Goed opgelost door de dirigent! Het orkest pakt de draad vervolgens feilloos op. De dodendans van Saint-Saëns klinkt daarmee ook erg overtuigend. De individuele klasse van flink wat muzikanten komt bij dit type muziek goed van pas.

 Soliste Boukje Houtsma begint Domen met een zeer overtuigende inleiding. De bugel van bespeler lijken te versmelten. Een moment om even niet te typen, maar te genieten. In de begeleiding kan het aan het eind van het werk wat meer acuraat.

De welbekende klanken van de Toccata in D mineur van Bach klinken al snel weer door de Flambou. Een overtuigend intro, knap zuiver. Het up-tempo gedeelte wordt met veel virtuositeit gespeeld door de xylofonist, klasse!

Wat een heerlijk slot van dit optreden van een gemaskeerde fanfare in een klassiek jasje.