Tida Kira bijt het spits overtuigend af! - Jan Werkman

Mooie georganiseerde opkomst. En de beelden en tonen die door de bassen en pauk worden neergezet zorgen gelijk voor de juiste sfeer!

Energieke opening van het stuk Shifting Winds, waarbij het orkest de techniek mooi transparant speelt. Alle windrichtingen zijn goed hoorbaar, de verschillende sferen weten de muzikanten van Tida Kira goed naar voren te brengen.

Lake of the Moon kent een imposante opening. De bugel en de sax nemen ons gelijk mee in de Oosterse sferen. Wat een sound in dit orkest. In de zachtere dynamieken kan Tida Kira nog meer overdrijven. De mildheid van een fanfare komt niet altijd tot zijn recht in dit van oorsprong voor Brassband geschreven werk, maar wel een overtuigende uitvoering.

Song to the moon: Om het spannend te houden in het begin, kan het begin intiemer qua dynamiek. Solistisch mooi gespeeld met veel gevoel. De begeleiding kan dynamisch zachter zodat de soliste beter tot haar recht komt. Al met al wel een welkom rustpunt in dit programma.

Shattering Sparks: Wederom een stuk met veen energieke passages. In het middendeel wat de eenheid binnen het orkest moet symboliseren merk je ook dat dit orkest een mooie eenheid vormt.

 Final Countdown: Lekker zo’n elektrische gitaar erbij. Mooie afsluiter.

 Over het algemeen een mooie show van de mannen en vrouwen van Jan Werkman. Er is hard gewerkt om deze muziek goed tot zijn recht te laten komen. De balans tussen de stukken is wellicht wat aan de flitsende/sterke kant, maar goed entertainend is het zeker. Ook de presentatievorm is leuk bedacht. Een voice-over zorgt hier voor een mooie vloeiende show.