Voorzichtigheid en stijl troef in optreden Kunst na Kracht

Kunst na Kracht o.l.v. Pieter Koster is de tweede band die een bezoek brengt aan Venetië. Na een geslaagde opening zijn er de nodige intonatieproblemen in de Bourrée. Het Lamento komt wat laat tot leven en klinkt wat geknepen hier en daar. De Antifonale is goed van karakter, maar hier ook wat minder overtuigend spel in de zachtere gedeeltes. Koster heeft gekozen voor een opvatting die een brug slaat met de oude muziek en dat luistert prettig. De muziek komt daarmee tot zijn recht. Saltarello en Tarantella hebben het speelse karakter dat deze dansen verdienen.

In de Cori en Recitativi loopt het aantal ongelukjes op, terwijl de solisten leveren. Het Scherzo heeft ook weer even nodig om tot leven te komen. De techniek wordt een beetje weggemoffeld. De Fuga krijgt een mooie opbouw. In de Finale is de cornetsectie minder te horen en klinkt het laatste fortissimo nogal vermoeid.