Brassband David slaat zich door lastige momenten

Brassband David onder leiding van Wilbert Zwier speelt een opening waarbij de band dynamisch uitpakt, maar wat de stemming niet helemaal ten goede komt. De cornetsectie gaat een beetje ten onder in het geweld. Het misterioso aan het einde van de Prologue is gedurfd gespeeld. De Toccata heeft een goed tempo, al zakt het een klein beetje in om daarna weer opgepakt te worden door de dirigent. De overgang naar het volgende misterioso is gedegen zonder al te veel ritenuto en de Cadenza's brengen dit deel tot een geslaagd einde. 

Het tweede deel is een ode aan de dochter van de componist Benthe Marit(*2016) aan wie het werk ook is opgedragen. Verschillende emoties als blijdschap en trots, maar ook momenten van ongerustheid en twijfel zijn muzikaal verklankt in dit deel. De gekozen toonsoort refereert aan haar initialen BM. David begint het deel op een fijne manier, later verdwijnt het ritme wat uit het klankbeeld en het cornet-euphonium duet komt niet helemaal uit de verf. Stemmingsproblemen steken de kop op. 

Met fris enthousiasme begint de band aan Tarantella & Apotheosis, waarbij de dirigent soms alle zeilen moet bijzetten om al te veel enthousiasme af te remmen. Uiteindelijk bereikt de Zwolse band zonder al te veel kleerscheuren het einde en mag het terugkijken op een verdienstelijk optreden met soms wat lastige momenten.