“Uitdagende maar populaire” trombone solo's

Ik kijk vaak online naar solo’s die worden beschouwd als de beste, zo niet de allerbeste solo's om te spelen met brass-begeleiding en nooit vind ik informatie over deze vraag. Ik ben vervolgens mijn eigen lijst met stukken gaan maken waarvan ik zeker weet dat velen het er niet mee eens zullen zijn, maar deze lijst geeft trombonisten in ieder geval wat stof tot nadenken. Na jarenlang een hele reeks solo's met bands te hebben gespeeld, zijn dit degenen die naar mijn ervaring het goed doen met zowel publiek als bands.

Slow Melodie solo’s: trombonisten worden ten onrechte altijd gezien als alleen maar in staat langzame deuntjes te spelen, en op dit gebied zou de meest populaire ‘Berceuse de Jocelyn’ of ‘Angels Guard Thee’ zijn. Er zijn drie verschillende arrangementen, en mijn favoriet is die van Gordon Langford, maar het Eric Ball-arrangement is ook erg goed. Als je op zoek bent naar iets meer in de jazzballadstijl, zijn Bill Geldard-arrangementen voor trombone en band een must, de meest populaire is zeker 'Stardust', maar vaak wordt de Geldards-versie van 'Autumn Leaves' gevraagd, maar dit is niet voor bangeriken. Een andere melodie als een trombone solo is ‘Over the Rainbow’. Er zijn twee versies, één gearrangeerd door Alan Fernie en een andere door Norman Bearcroft.
 
We gaan dan naar solo's die iets meer vragen van de solist en een indrukwekkende techniek vertonen. Het eerste stuk zou ongetwijfeld ‘Thoughts of Love’ van Arthur Pryor zijn. Een van de eerste arrangementen van deze stijl, is gearrangeerd door Keith Wilkinson in de jaren tachtig, nu bestaan er een hele reeks solo's van onder meer Arthur Pryor, Frederick Innes, Herbert Clarke, Bohumir Kryll en Leo Zimmerman. Bij het zoeken naar iets anders, maar in de stijl van Arthur Pryor zou ik ‘Seashells Waltz’ van Frederick Innes aanbevelen en opnieuw is dit gearrangeerd door Keith Wilkinson.

Een allesomvattende tenortrombone-solo die de volle kleuren en virtuositeit van de trombone laat zien, zou Gordon Langfords ‘Rhapsody for Trombone’ moeten zijn. Dit is een meesterwerk dat de luisteraar echt een complete ervaring van de mogelijkheden van het instrument biedt. Je hebt echter een zeer goede band nodig om je te begeleiden bij het spelen van dit stuk. Ook in dezelfde stijl en even moeilijk, zo niet moeilijker voor de band (en ook geschreven voor de grote Don Lusher), staat een stuk genaamd ‘Dance Sequence’ van Gareth Wood.
 
Andere solo’s die goed passen bij het publiek in een kerkelijke setting zijn Peter Grahams solo's, bijvoorbeeld de slow melodie ‘The Name’ werkt erg goed, maar een uitdagender werk is ‘Radio City’ dat een verteller nodig heeft. Een ander stuk van het Leger des Heils dat de moeite van het proberen waard is als je een heel goed hoog register hebt, zijn onder meer Dorothy Gates arrangement van ‘Come into our World’ en Bill Broughtons ‘Let the Beauty of Jesus’. Terwijl Ken Downies arrangement van ‘Abide with me’ ook heel goed werkt tijdens festivals en diensten.

Dan komen we bij Trombone Concerten, de meest populaire is ongetwijfeld het ‘Concertino van David’ en Rimsky Korsakovs ‘Concerto voor trombone’. Alleen het tweede en derde deel van dit stuk verschijnen met bandbegeleiding. Je kunt echter voor de verandering ook een gedeelte van Rob Wiffin of Martin Ellerbys ‘Trombone Concertos’ proberen en voor de trombonist die een slot van 15 minuten mag opvoeren, dan werkt Edwards Gregsons ‘Concerto for Trombone’ heel goed.

Als laatste opmerking: Degenen die liever een solo, iets lichter van aard, willen uitvoeren,‘Blue John’ van Peter Kneale of Roy Newsomes ‘Tenor Trombone Rag’. Deze opsomming is mijn persoonlijke mening en geeft genoeg stof tot nadenken en of discussie, dat is eerlijk gezegd ook de bedoeling. Veel succes bij het kiezen van een stuk dat zowel je bands als je publiek zal aanspreken.