Programma vol favorieten op eerste avond RNCM Brass Band Festival

Van 24 tot en met 26 januari vindt in het Royal Northern College of Music in Manchester het Brass Band Festival plaats. Het Festival is inmiddels 30 jaar oud en werd ooit geïnitieerd door de BBC, maar sinds het begin van deze eeuw is het RNCM de drijvende kracht achter drie dagen Brass muziek. Met name in de periode dat Edward Gregson hoofd van het RNCM was, heeft het festival flink kunnen floreren en Paul Hindmarsh(foto) heeft het festival uitgebouwd tot de belangrijke gebeurtenis die het nu jaarlijks is. Veel topbands komen maar wat graag en maken van de voorbereiding serieus werk.

Russell's Eden
Edward Gregson, komend jaar 75, en Philip Wilby, afgelopen jaar 70 geworden, hebben een speciale plek in deze editie en ook in het concert van Foden's was dat direct te merken. Geopend werd met Dances and Arias van Gregson. Een gretige opening was het zeker en het duurde even voordat de band onder leiding van Michael Fowles de rust terug vond. Daarna werd de muziek achter de noten gevonden en ondanks dat ook een voorbereiding van enkele weken beperkt is voor zo'n breed programma bleven het aantal overlevingsmomenten op een hand te tellen. Het was een prestatie van formaat, want na Dances and Arias volgden voor de pauze nog Bantock's Prometheus Unbound, waarbij opviel dat het werk nog niets heeft ingeboet aan verhalende dramatiek, en Eden van John Pickard. Voor deze gelegenheid was Russell Gray de dirigent van de band, hij wist in 2005 verrassend de Nationals te winnen met de Leyland Band met dit werk. Foden's liet horen waarom dit nog altijd een bijzonder werk is in het brassband repertoire. Overtuigend gespeeld en het publiek genoot met volle teugen van het ontnuchterende beeld dat Pickard heeft van de mensheid en toch ook de hoop die doorsijpeld aan het eind van het werk, waarin Pickard zijn bezoek aan het Eden Project verklankt.

Na de pauze was er een wat kleurloze uitvoering van The Raid van Oliver Waespi en daarna een bewerking van Ubi Caritas, een werk van de koorcomponist Paul Mealor, dat speciaal geschreven is voor het huwelijk van prins William en Kate Middleton. Het vormde een voortreffelijk rustpunt in het programma voordat de band het concert afsloot met een imponerende uitvoering van Wilby's Paganini Variations. Foden's liet horen dat het kwalitatief nog altijd een band is om rekening mee te houden. En een groep muzikanten heeft die kan antwoorden wanneer dirigent Michael Fowles iets speciaals verlangt. En dat speciale creëerde Fowles vanavond toen hij het vroege overlijden van Fairey baritonist en euphoniumspeler Paul Walton aanhaalde. Een passender toegift dan Wilby's prachtige arrangement van The Day Thou Gavest was er dan ook niet te bedenken.

Foden's Band onder leiding van Russell Gray

All Saints
De opening van het festival verdient ook zeker een vermelding. Het koperkwintet All Saints Brass bestaande uit studenten van het College gaf een intrigerende uitvoering van een werk van Werner Pirchner. Met 18 korte miniaturen vertelden ze het verhaal van Keizer Joseph. Do You Know Emperor Joe uit 1983 is erg komisch, er zijn miniaturen waarbij het water uit het instrument wordt geleegd of er wordt afgestemd. Soms moeten de muzikanten roepen, praten of zingen. Daarmee is het een inspiratiebron voor groepen als Mnozil Brass. Enkele miniaturen zijn zo dissonant dat de brassband er ook vandaag de dag nog een hele kluif aan zou hebben. Zeer onderhoudend, maar tegelijk uitdagend zoals alleen een koperkwintet kan zijn. 

All Saints Brass heeft net het Festival geopend

Alexander Zwaan voor CU Brass