BBK2019 Kampioensafdeling: Meeslepende uitvoering van Willebroek

6. Brassband Willebroek o.l.v. Frans Violet

1 - Harry 
Geen perfecte start voor de titelverdediger. Wel de rust van het tranquillo en een rijk tutti. Dan de dynamische terugname en een prima cornet- en euphoniumsolo om het deel mee af te ronden.

 
2 - War 
Prachtig hoe het slagwerk crescendo precies past op het volume van de inzettende blazers. En een prachtig einde met een slotakkoord dat maar door klinkt.
 
3 - Theatre en 4 - Journey 
Hier kunnen we in de techniek alle lagen onderscheiden. De trombonefeature is overtuigend. En dan die opbouw met zulk zacht spel in de bassen, prachtig.  

5 - Together en 6 - Farewell 
De vier solisten staan ook echt als kwartet voor de band. Er wordt met zoveel precisie gespeeld. Ook hier niet helemaal clean, maar het aantal ongelukjes is beduidend minder dan bij andere bands.
De hoorns zijn buiten de band opgesteld om het Farewell te spelen. Het werkt ondanks de geringe afstand. Ook de bariton speelt haar solo staand. De lijnen van dirigent Frans Violet geven alle elementen de ruimte om volop te floreren in deze muziek. De emotie wordt voelbaar in het tutti. Alpine Echoes klinken van grote afstand. 
 
7 – Amen 
Ook hier rust en ruimte en met stijl gespeeld. Lichtvoetigheid valt op hier. Super sopraan cornet. En dan op naar de finale en die geeft kippenvel. De dirigent vraagt het uiterste van zijn muzikanten en krijgt dat ook. Tijdens het eindakkoord gaat de zaal al uit zijn dak.
 
Overall
Een fantastische Dynasty van Willebroek neemt het publiek op sleeptouw. Kwaliteit voert de boventoon in de technische delen en de opvatting van de dirigent brengt de emotionele laag volop op tafel.