BBK2019: 3e afdeling United Brass: wisselend optreden van enige deelnemer in 3e afdeling.

United Brass is de enige deelnemer in de 3e afdeling. De band uit de regio Leuven staat onder leiding van dirigent Jan De Maeseneer. 

Verplicht werk in de 3e afdeling is Purcellian Fantasia van Jan de Haan. Het werk werd eerder in Nederland en Zwitserland gebruikt. De compositie is gebaseerd op de mars uit Henry Purcell's Funeral Music of Queen Mary II, een werk uit 1694. In deze fantasia wordt het hoofdthema gevolgd door verschillende in elkaar overgaande delen die voortborduren op het thema of er een contrast mee vormen. Alhoewel het thematisch materiaal soms zodanig afwijkt dat het werk een geheel eigen karakter
krijgt, grijpt de componist toch steeds weer terug op flarden van het origineel.

De opening van het werk is bescheiden, jammer dat de pauken niet op stemming zijn. Het kwintet dat de opening naast de band speelt is niet steeds in balans. De opstapelingen missen zeggingskracht. Daarna komt de band wel meer los. De onzuiverheid blijft de band parten spelen en dat is zonde omdat de sfeer en de muzikale lijnen veel goeds brengen. In het Allegro e leggiero klinkt het wat zwaar en is niet alles gelijk. Dynamisch zijn de effecten aanwezig. Het Brillante en Grandioso zijn met overtuiging gespeeld. 

Keuze werk is Red Mountain van Marc Jeanbourquin. Dit werk won de Europese compositiewedstrijd in 2012. 
We stellen onszelf allemaal bepaalde doelen in het leven. Sommige daarvan zijn zo hoog als bergen en niet altijd gemakkelijk te bereiken. Red Mountain beschrijft een maalstroom van momenten - met daarin twijfel, zelfvertrouwen, rust en diverse andere emoties - die uiteindelijk leidt tot een prestatie. Na een misterioso inleiding volgen de drie delen elkaar zonder onderbreking op.

De inleiding mist de misterieuze sfeer, doordat er vooral dynamisch ruim wordt begonnen. In het Allegro blijkt het moeilijk om het samenspel sluitend te houden. Het Adagio met een opvallende rol voor de Djembé wil niet echt het volle karakter krijgen, dat in de muziek zit opgesloten. Ondanks goed spel mist net de muzikale spanning. Een frisse opening van het Allegro Vivace brengt de band weer meer in zijn element, met een knappe bijdrage van de xylofoon. In de finale een band die zich thuis voelt op het podium en dit lastige werk een prettige uitvoering geeft.