Brassband Willebroek

Een opening waarbij duidelijk naar een bijna industriële sound wordt gezocht. Grote dynamische verschillen en een mooie compactheid. Niet zonder een vlekje hier en daar. Transparant is het zeker, veel detail en de balans met het slagwerk werkt zoveel beter.

Metamorphosis Two, de dalende secundes krijgen ook echt betekenis nu. Hier wordt de score erg letterlijk gevolgd op dynamiek. De solisten brengen veel sfeer, slechts af en toe een klein haperingetje. De baritonsoliste mag als enige even staan.

Na een forse start van Metamorphosis Three is het dansachtig karakter zeker niet te frivool. De fuga laat de kwaliteit van de band nog eens in optima forma horen. Zo compact en met zoveel detail. Willebroek legt de lat voorlopig heel hoog.