Festival Brass Band

De opening van Festival is overtuigend. In het Vivo van Metamorphosis One is het samenspel op enkele plekken niet sluitend. Mooie sololijnen terwijl de begeleiding wat problemen kent met stemming.

Metamorphosis Two opent in een bedrukte sfeer. Mooi getroffen. De arpeggio’s in de cornetten krijgen een fraaie uitvoering. De overgang naar het Lento iets minder. De prachtige solisten maken veel goed. Flugel en sopraan komen voor de band, met de rug naar het publiek, bijna tot een perfecte balans. Dit gedeelte is genieten van de band en de lezing van de MD Steven Verhaert.

Metamorphosis Three begint met een mooi contrast zonder dat buiten de lijntjes gekleurd wordt. Een flugel die weet hoe te dansen en nu komen ook de grootste klanken van de band aan bod. De balans in de fuga tussen cornetten en hoorns klopt. De transparantie blijft ook in het piu mosso aanwezig en Festival zet na een glorieuze finale een uitvoering neer om trots op te zijn.