NBK Kamp.divisie band 3 De Wâldsang kiest zijn momenten

De reputatie van De Wâldsang maakt dat ze altijd wel een favoriet zijn. We horen direct een andere opening dan die we tot nu toe hebben gehoord met heldere klanken en veel articulatie in de cornetten. Mozart's thema is stijlvol van opzet, daarna zijn er enkele ongelijkheden. Ook vlak voor de eerste variatie is het wat lang in de bassectie. De Wâldsang weet wel weg met variatie 2. De techniek is allemaal prima te volgen. Café Life heeft niets iets van een klein knijpje meer van een grand café. De onlookers hoeven dan ook niet heimelijk te doen. Er wordt met veel intentie gespeeld. Soms wat laat getimed. 

In Variatie 6 krijgen Mozart, Mahler en Freud het aan de stok. Niet alle secties zijn even verbeten in hun sound. Var.8 zet de es-bas in het zonnetje. Aan het einde werd over de noten heen gespeeld. In de Gallop is het groot feest, als in de beste operette traditie.

In Scena and Notturno lijkt de dronkenschap niet zo'n probleem, maar de nachtmerrie des te erger. De bariton speelt zijn solo vanachter de band en dat werkt wonderwel met de euphonium die even later volgt. De volgende duetten verlopen allemaal goed, maar missen een beetje de uitstraling. De terugkeer van de Gallop in de trombones mist de intentie. 

In de Finale Alla Turca is de fuga net op het randje en voor sommige eroverheen. Het wordt onrustig in het samenspel. Het slot is daarna weer van de kwalitiet die we al zo lang van dirigent  Rieks van der Velde en de band kennen.