Brass Band Heist
Bert van Thienen heeft de band heel compact neergezet. Het leidt niet tot een puntgaaf begin, maar voortvarend is het allemaal wel. Een mooie lyrische flugel weet de sfeer naar het meno mosso in te leiden. In het Vivo is het samenspel niet altijd sluitend en de finale van Metamorphosis One is een krachttoer.
Metamorphosis Two begint met wat stemmings- en intonatieproblemen. Daarna is er veel te genieten. De solisten zijn comfortabel en het vervolg is zeer sfeervol, ietwat te grof onderbroken door de band op het subito. In het Grandioso is de dynamische opbouw overtuigend. De band speelt met veel vertrouwen.
Metamorphosis Three kan iets frivoler starten, maar de fuga blijft lichtvoetig en in het piu mosso is de techniek mooi te horen. Een super finale rond deze fraaie uitvoering af.
