Vlotte en speelse Sinfonietta No. 4 prima speelstuk voor 4e divisie

Sinfonietta No. 4 van Etienne Crausaz is door de muziekcommissie van het Repertoire Informatie Centrum (RIC) geselecteerd voor de 4e divisie. Het werk werd gecomponeerd als verplicht werk in de 3e divisie voor het 28e Cantonal Festival of Music Vaudoises in de Vallée de Joux, gehouden in juni 2018.

Etienne Crausaz (*1981)
De Zwitserse tubaïst Etienne Crausaz heeft snel naam gemaakt als componist en met name zijn Sinfonietta No. 3 is erg populair en veel gespeeld tijdens brassband contests. Zo was het onder andere verplicht op de NBK van 2016 (1e divisie) en werd het gespeeld in de Challenge Section op de Europese Kampioenschappen van 2018 en 2019. Etienne Crausaz beschrijft zichzelf als autodidact, ondanks studies in analyse, harmonie en orkestratie. Zijn harmonische taal is tonaal met invloeden variërend van de muziek van het begin van de 20e eeuw tot Hollywood-componisten, jazz en meer traditionele muziek.

Sinfonietta No. 4 
De opening is een feestelijke fanfare waarin veel materiaal al geëxposeerd wordt. Een oplopende reeks van vijf noten, veelal gepresenteerd als vier 16-en en een kwartnoot onder een boog, vormen het belangrijkste motief. Daarnaast zijn er de nodige ritmische elementen zoals de syncopen. De fanfare kent op zich een driedeling, na de opening verschijnt de reeks van vijf noten opnieuw, maar nu dalend, waarna een herhaling van de opening volgt.

Een verbreding leidt naar een tweede thema dat in tegenstelling tot de fanfare een meer zangerig karakter heeft. Enkele ritmische elementen uit de opening blijven ook hier aanwezig.

Daarna volgt een gedeelte waarin het materiaal verder uitgewerkt wordt. De componist behandelt de reeks van vijf noten in een contrapuntische stijl zoals je in muziek uit de Renaissance kunt horen, maar met hedendaagse harmonieën.

In stappen wordt de muziek kalmer om tenslotte in een Rubato uit te monden waarin er cadenza’s zijn voor solo-cornet en euphonium. In dit korte middendeel van de compositie horen we een hymne-achtige melodie, die zich al snel ontwikkelt tot een Maestoso-climax om de band via een al even kort Largo naar het laatste deel van het werk te leiden.

Het slotdeel krijgt door de presentatie in ¾ een dansachtig karakter. De muziek uit de opening en het middendeel keert terug en met een pakkend slot in een più Animato wordt de Sinfonietta besloten.

Etienne Crausaz heeft met Sinfonietta No. 4 een prima werk afgeleverd voor de 4e divisie, speels en feestelijk. Opvallend in de partituur zijn de vele en precieze aanwijzingen voor de uitvoering, zelfs in de cadenza’s. Het middendeel is ten opzichte van de hoekdelen misschien wat minder uitgewerkt, maar dat komt wel ten goede aan het vlotte karakter van het werk. Voor de meeste partijen zijn er uitdagingen genoeg, misschien voor de slagwerkers wat minder.