DOBC: Festival Brass Band Dutch Open kampioen

Laatste update om 11:09 op Sunday, 9 June

Uitslag kampioensdivisie:

1 Festival Brass Band, Itegem (B) - Steven Verhaert 95 punten

2 De Bazuin-A, Oenkerk - Klaas van der Woude 94 punten

3 De Wâldsang, Buitenpost - Rieks van der Velde 92 punten

4 Soli Brass, Leeuwarden - Anne van den Berg 91 punten

5 De Spijkerpakkenband, Opsterland - Erik Janssen 89 punten

6 Brassband Rijnmond, Rotterdam - Erik van de Kolk (93 - 5) punten

7 Kirkintilloch Kelvin Brass Band (SCT) - Charles Keenan 87 punten

De puntenaftrek van Brassband Rijnmond komt door het overschrijden van de speeltijd; in plaats van de 3e plaats komt het orkest nu op de 6e plaats uit.

Meest aansprekende programma: De Bazuin-A, Oenkerk
Solistenprijs: Gerda Tuinstra (Rijnmond)

Jury: Simone Rebello (VK) en Armin Bachmann (Zwitserland)

Soli Brass – Anne van den Berg
De 18e en laatste band vandaag zit op het podium. Soli start met Sång till Norden van Lode Violet. Dit werk heeft dezelfde titel als en is geïnspireerd op het Zweedse volkslied. Kleine oneffenheidjes in stemming en intonatie, maar met overtuiging en passie gespeeld.

Een mooi contrast vormt de Canterbury Choral die Jan Van der Roost schreef na een bezoek aan de beroemde Karthedraal van Canterbury. Prachtige lijn van de sopraan cornet. Mooie muzikale lijnen van de dirigent. Niet alles werkt, maar de grandeur van de kathedraal is bijna tastbaar. Het slot verliest iets aan intensiteit.

The 39th Parallel – Peter Graham
Op The 39th Parallel (South) ligt de Nieuw-Zeelandse wijk Whanganui en in het hart stroomt de Whanganui-rivier Te Awa Tupua. Dit werk is in twee delen gegoten; Deel 1, een muzikale evocatie van het verloop van de rivier van de berg Tongariro naar de zee, is opgebouwd volgens verhoudingen die de natuur regeren. Gelijktijdig laat een reeks van metrische modulaties het tempo van de muziek incrementeel toenemen in de loop van het deel.
 
In deel 2 - Apakura - ("Lament" in de Maori-taal) ontstaat een thema dat eerder werd gesuggereerd in deel 1, maar nu volledig wordt gerealiseerd. Dit 'Home'-thema is een elegie van wijlen Kevin Jarrett - een bekende figuur in de muziekscene van Nieuw Zeeland die vele jaren in de stad Whanganui heeft gewoond en gewerkt. De elegie omvat verwijzingen naar muziek die een belangrijk deel vormden van de muzikale ervaringen van Kevin Jarrett, zowel als muzikant van het Newlands Army Band (echo's van de Urbach mars Through Bolts and Bars) en door zijn lange band met de National Band of New Zealand (hints van landgenoot Dean Goffin's klassieke Rhapsody in Brass). Het werk wordt afgesloten met een herhaling van het 'Home' thema.
 
De band heeft een ogenblik nodig en is dan bij de les. De sonore klank van de band is zeer aantrekkelijk om naar te luisteren. Grote dynamische contrasten en veel transparantie laten de details goed horen. Soli speelt met passie en er gaat niet veel mis. Muzikaal is het interessant wat er gebeurt met dit werk. Aan het einde is wat vermoeidheid merkbaar.

Soli Brass – Anne van den Berg

De Bazuin A Oenkerk olv Klaas van der Woude
A Tale as Yet Untold – Philip Sparke
A Tale as Yet Untold, werd speciaal in opdracht van de Cory Band geschreven voor de Europese Brassbandkampioenschappen in Linz, Oostenrijk, 2010, en hun winnende uitvoering leverde hen een hattrick op van overwinningen.

Het 'verhaal' van de titel is een autobiografisch verhaal waarvan de componist vindt dat het niet hoeft te worden verteld om het programma van de muziek uit te leggen, dat zich bezighoudt met een veel algemenere menselijke conditie. Het eerste deel begint met een nerveus repetitief figuur, waaronder een gepassioneerd thema ontstaat. Dit wordt afgewisseld door een nauw verwant sneller deel dat bestaat uit twee afwisselende stemmingen: een agressieve 'toccata' afgewisseld door een hunkerende 6/8 melodie. Het tweede deel is het hart van het werk en symboliseert het vermogen van de menselijke ziel om de 'Sturm und Drang' van het eerste deel te overwinnen met een ontembaar gevoel van optimisme. De derde beweging probeert dit vredesgevoel teniet te doen, maar eindigt triomfantelijk in een groet aan de kracht van de menselijke geest.

De band uit Oenkerk zet een nauwgezette opening neer. Duidelijke lijnen en grote dynamische verschillen. Er is veel detail te horen. En de finale van het eerste deel is robuust neergezet. Een sfeervolle start van het tweede deel met een fijne bijdragen van euphonium, bariton, cornet en trombone. Prachtig uitgespeeld. In het 3e deel zet De Bazuin de uitstekende manier van spelen door. Zo transparant, een lust voor het oor. Kleine oneffenheden doen daar geen afbreuk aan. De finale is in dezelfde lijn, alles raak en een super effectief einde.

Fardau van der Woude verovert de harten van het publiek
Het werk I shall love but thee van Jan Van der Roost kennen we al in uitvoeringen voor fanfare. Hier is de brassbandversie met soliste Fardau van der Woude. De begeleiding lijkt iets aan de sterke kant. Toch werkt het goed met deze (versterkte) zangeres. Pompeuze muziek met een Engels karakter op sublieme wijze gezongen. Zeer verzorgd en in balans begeleid door de band. Een verdiende staande ovatie van het publiek.

De Bazuin A Oenkerk olv Klaas van der Woude

De Spijkerpakkenband olv Erik Janssen
Drie werken op het programma van De Spikers vanavond. Allereerst Celebration van Ben Hollings. Een pompeuze opening gevolgd door het bekende hymne Eventide. Dan een feestelijk klinkende finale. Zuiverheid gaf wat hoofdbrekens in alle drie de passages in een verder prachtige vertolking. En daar is Aristotle’s Air van Christopher Bond weer. Nogal wat vlekjes in deze uitvoering en de stemming was niet optimaal.

The Fallen Bride - Ludovic Neurohr
In The Fallen Bride vertelt Ludovic Neurohr op muzikale wijze een liefdesgeschiedenis die niet zo goed afloopt. Hij eindigt zelfs met een pistoolschot. Maar daarvoor is er van alles te beleven in dit werk dat voor de Zwitserse band Ensemble de cuivres Mélodia werd gecomponeerd.

Een grootse opening waarin veel techniek te horen was leidt tot een deel met solo’s op niet veel meer dan een lichte slagwerk begeleiding. Er klinkt vervolgens een zwoele jazz-ballad, een moment van geluk dat niet lang kan duren en de toon van de muziek verandert snel. Dreigende ritmes leiden naar een korte climax voordat de zwoele muziek terugkeert. Veel verdienstelijk spel van de band kan niet verbloemen dat het werk passages heeft die minder aanspreken. De finale heeft weer richting en de afloop kenden we al.

De Spijkerpakkenband olv Erik Janssen

Brassband Rijnmond olv Erik van de Kolk
Pang! (Introduction no. 4) van Torstein Aagaard-Nilsen is oorspronkelijk in 1998 geschreven voor harmonie. De versie voor brassband is geschreven voor Manger Musikklag. Een origineel openingswerk in het gebruikelijke idioom van deze bijzondere componist. Rijnmond schuift nu soliste Gerda Tuinstra naar voren om de vibrafoon te bespelen in Jubilee Vibrations van Marco Pütz. Vol betekenis en sensationeel gespeeld door de soliste en verzorgd begeleid door de band. Dit is een mini-concert met een fraaie cadenza in het langzame middendeel.

Destination Moon – Paul Raphael
Destination Moon  werd voor het eerst vertolkt door de Cory Band, tijdens de Europese Brassband Kampioenschappen van 2017 in Oostende, België. Het werk is geïnspireerd op de avonturen van de Belgische stripheld Kuifje. Het eerste deel, ‘Science’, beschrijft de ontwikkeling van de theorie achter de ruimtevaart. Het tweede deel heet ‘Humanity’: het verklankt verschillende menselijke overwegingen en filosofieën rondom onze plaats in het universum; de titel van het derde deel is ‘The Launch’: dit gedeelte eindigt met een herhaling van de woorden ‘Earth to Moon Rocket – are you receiving me?’ terwijl de raket verdwijnt tot hij nog slechts een stipje aan de hemel is.

Dit werk opent vol spektakel. Dat mist een beetje in de uitvoering door Rijnmond o.a. omdat de cornetsectie ten opzichte van de rest van de band dat spektakel niet (of minder) brengt. Detail valt daarmee ook hier en daar weg. In Humanity veel goede bijdragen. De dirigent neemt veel risico door zoveel tijd te nemen, maar de solisten houden zich, op enkele kleinigheden na, goed staande. De opbouw van het laatste deel, The Launch, is effectvol en er valt veel te genieten in dit deel. En dan komt dat inmiddels beroemde stukje waarbij het ruimteschip in de verte verdwijnt. Een geslaagde uitvoering van Rijnmond.

Brassband Rijnmond olv Erik van de Kolk

Kirkintilloch Kelvin Brass Band olv Charles Keenan
Schotten op de Dutch Open en een heftige opening met Enter the Galaxies van Paul Lovatt-Cooper. Naast de indruk die de sound van de band aanvankelijk maakt, zijn ook veel slordigheden te horen en is de bassectie even de weg kwijt. De balans is af en toe ver te zoeken met zeer luid spel in bepaalde secties. James Chong is de solist op xylofoon in Highland Fling van Andrea Crossley. Begeleiding en solist hebben moeite elkaar te vinden. Ook hier valt op dat er bijzonder luid gespeeld wordt en dat niet echt iets extra’s oplevert.

In Aristotle’s Air van Christopher Bond mag de band laten horen ook over andere eigenschappen te beschikken. De vorige werken hebben wel wat gekost en dat leidt tot vlekjes en missertjes in dit werkje.

Machu Picchu – The Secret City – Thibaut Bruniaux
De stad Machu Picchu, het architecturale meesterwerk van de Inca-beschaving, blijft vandaag de dag nog steeds een raadsel voor archeologen. De majestueuze stad domineert het dal van Urubamba, op bijna 2.500 meter boven de zeespiegel, midden in het Andesgebergte, in een extreme omgeving. Al lang geheimgehouden, Machu Picchu lijkt te zijn ontsnapt aan de Spaanse kolonisatie en zijn ruïnes werden pas erg laat ontdekt, waardoor een rijke en fantastische verbeelding de vrije teugel kreeg. De Inca-mensen wijdden zich aan de zon en bouwden deze buitengewone plek in perfecte symbiose met de berg. Deze "oude piek", volgens een oude Inca-vertaling, heeft nog steeds niet al zijn geheimen onthuld en blijft aanleiding geven tot veel inspiratie.

De muziek is toegankelijk en onderhoudend. Kirkintilloch laat hier weer een andere kant horen. Die van de geconcentreerde contestband. Er wordt zeer to-the-point gespeeld. In The Divine Incarnation speelt de vermoeidheid op. De start van het volgende gedeelte The Heavenly City heeft hier ook onder te lijden. Uiteindelijk komt de band enigszins uitgeput over de eindstreep.

Kirkintilloch Kelvin Brass Band olv Charles Keenan

De Wâldsang olv Rieks van der Velde
De Wâldsang speelt 3 delen uit Our Hidden Language (Suite voor brassband, solisten en percussie). Jacob Vilhelm Larsen schreef de suite voor het optreden van de Brighouse & Rastrick Band op Brass in Concert 2018. Het bevat totaal zeven delen gebaseerd op verschillende elementen van de dans. Larsen won de prijs voor beste nieuwe compositie.
I. Introduction
II. Cassini's Last Dance
Cassini's Last Dance verwijst naar NASA's Cassini-ruimtevaartuig dat zijn laatste reis maakte naar Saturnus om vervolgens te verdwijnen in de atmosfeer van de planeet.
III. Ballerina

Degelijk spel van De Wâldsang in de eerste delen. Erg gecontroleerd en het spektakel blijft een beetje achterwege. Ballerina is een cornetsolo die niet voor maar van binnen de band wordt gespeeld. Dit heeft wel een speciaal effect. Prima gespeeld door Willem van Leest.

A Brussels Requiem – Bert Appermont
Na de première door Brass Band Oberösterreich (met dirigent Erik Janssen) tijdens de EBK in Oostende werd het werk ook gebruikt als verplicht werk tijdens de British Open.

In het eerste deel Innocence loopt de band tegen een paar ongemakkelijke momenten op. In het tweede gedeelte zijn er wisselingen in het tempo te bespeuren, waardoor het slagwerk lijkt weg te lopen. In Memoriam heeft veel sfeer. De aansluiting van de trombones op euphonium lijkt niet helemaal te passen. In het vervolg van het deel is er veel goeds te horen. A New Day geeft een solide indruk. Duidelijk wat de dirigent voor ogen heeft. De balans tussen slagwerk en blazers is prettig en de nadruk ligt naar het einde toe precies op het juiste moment.

De Wâldsang olv Rieks van der Velde

Festival Brassband olv Steven Verhaert
En we zijn alweer begonnen met de Kampioensdivisie. Enkele minuten na de opwinding van de uitslagen van de 2e en 1e divisie. De vice kampioen van België op het podium met een werk van Philip Harper, The Battle of Athens. Een spectaculair Scherzo, even spectaculair gespeeld.

Canto van Nick van Elsen is de solo die Bernd Van Echelpoel op Es-bas ten gehore brengt. De componist van het werk is de flugelhornspeler van de band. Bernd is een vooraanstaand tuba-solist in België. We worden getrakteerd op muziek van de bovenste plank. Dit is volop genieten.

A Brussels Requiem – Bert Appermont
De aanslagen in Brussel op 22 maart 2016 creëerden een schokgolf in heel België en de rest van de wereld. Ook de aanslagen in Parijs en Nice leidden tot grote publieke verontwaardiging, angst en ongeloof. Wat is er met de westerse wereld gebeurd? Zijn onze culturen zo sterk gegroeid dat we elkaar niet meer begrijpen? Bert Appermont wilde bepaalde emoties uiten die deze terreurdaden hebben veroorzaakt: met name angst, verdriet, woede en hulpeloosheid. Hij gebruikt het Franse kinderlied Au Claire de la Lune als een rode draad doorheen het werk. Dit stuk gaat ook over hoop en vertrouwen in een andere wereld, en is bedoeld als eerbetoon aan alle slachtoffers, resulterend in een waardige herdenking. De muzikale ontwikkeling wordt gepresenteerd in vier door-samengestelde delen, getiteld Innocence, In Cold Blood, In Memoriam - We Shall Rise Again en A New Day.

Een muzikaal mooi vormgegeven opening. Enkele kleine missertjes, maar zoveel om van te genieten. In Cold Blood heeft even een moment waarin het samenspel ongemakkelijk is tussen blazers en slagwerk. Vervolgens lijkt de band in de meest woeste passages niet voluit te gaan. De articulatie is niet heel scherp in dit deel. De signalen in het In Memoriam gedeelte zijn zeer solide. Er is hier zoveel muziek dat de missertjes niet storen, maar er zijn er toch redelijk veel tot aan vergissingen. De overgang naar het Jazzy feel-deel verloopt minder soepel. Het laatste deel is nog wat minder uitgewerkt dan de eerste delen. Een super einde van dit werk heeft Festival nog in petto.
Festival Brassband olv Steven Verhaert