DOBC: Amersfoort wint 1e divisie Dutch Open!

Laatste update om 21:00 op Saturday, 8 June

De uitslag:

Brassband Amersfoort - Vincent Verhage 94 punten
Brassband Oefening & Uitspanning, Wijk en Aalburg - Anno Appelo 89 punten
Brassband Bamberg, Franz Matysiak 88 punten

Solistenprijs: Wolter Lommerde, Brassband Amersfoort
Meest aansprekende programma: Brassband Amersfoort

De winnaars van de 1e divisie: Brassband Amersfoort - Vincent Verhage
(foto: met dank aan Brassband Amersfoort)

Brassband Amersfoort olv Vincent Verhage
Le Tricot Rouge van Wilfred Heaton is een zeer populaire concertmars geworden na de ontdekking van deze mars na de dood van Heaton. Amersfoort speelt de mars zeer verzorgd, waarna Wolter Lommerde de solist is in Radio City van Peter Graham. Ook in dit werk radiofragmenten en een verteller, dit om die echte Amerikaanse jaren ‘30 sfeer te creëren. De privédetective maakt in het tweede deel plaats voor de trombone-idolen Glenn Miller en Tommy Dorsey, alvorens de trombonist de verslaggever wordt van de paardenrace in de Two-minute-mile. Een zeer geslaagde uitvoering door Wolter Lommerde van dit zeer veel vragende werk. Chapeau!

A King’s Lie – Stan Nieuwenhuis
A King's Lie werd opgedragen aan Michel Leveugle, voormalig dirigent en voorzitter van Brassband Hombeek, voor bijna dertig jaar toewijding aan de band. De titel van het stuk verwijst naar de leugen die de koning zijn zoon Floire vertelt wanneer hij zegt dat Blancheflor stierf en laat Floire haar nepgraf zien. Deze dramatische wending in het verhaal heeft Stan Nieuwenhuis beïnvloed om dit te schrijven stuk.

De Lie van een koning is geschreven in 3 opeenvolgende delen, die elk een deel van het verhaal symboliseren. Het eerste deel staat voor de jeugd van Floire en Blancheflor aan het hof. Hierna toont een meer uptempo deel het vriendschap van Floire en Blancheflor die evolueert naar liefde.

Het tweede deel symboliseert hun scheiding met rouwende solo's voor flugel (Blancheflor) en euphonium (Floire). Het hoogtepunt van dit deel symboliseert de ondraaglijke situatie van Floire en zijn verlangen om terug te keren naar het hof om bij Blancheflor te zijn.

In het derde deel is Floire op zoek naar Blancheflor. Een chaotisch gedeelte aan het einde van het stuk symboliseert dat ze gevangen worden in de toren van de emir. Dit stopt abrupt wanneer een klein meisje opstaat van de menigte om vergeving voor het paar te vragen.

Aan het begin van het werk heeft de band even nodig om te settlen. De flutters zijn hier niet waarneembaar. De articulatie is in deze zaal misschien te rond, het zorgt ervoor dat vooral veel detail van de cornetsectie samenvloeit. Een mooie overgang naar de flugelsolo. Het tweede deel wordt met passie en zelfvertrouwen gespeeld. In het derde deel zijn de dynamische verschillen niet zo heel groot meer. Dit is een prima keuze voor deze band in deze divisie en zou nog wel eens kunnen verrassen.

Brassband Amersfoort olv Vincent Verhage

Brass Band Bamberg olv Franz Matysiak
De snelgroeiende brassbandcultuur in Duitsland heeft ook een Duitse deelnemer opgeleverd tijdens de Dutch Open dit jaar. Horizons van Paul Lovatt-Cooper is gekozen als opener. Vooral het samenspel laat nog regelmatig te wensen over. De opgedeelde cornetsectie kan het niet echt eens worden en ook het slagwerk knijpt er af en toe tussenuit. In het middendeel verliest de muziek een beetje aan flow. De finale is prima.

Meditation Serenity stamt uit 1967 en is een vintage stukje Eric Ball. Dirigent Franz Matysiak heeft een redelijk Andante tempo gekozen, maar toch is het gelijk spelen een issue. In de hoornsectie is de balans niet optimaal. De band heeft wel een fraaie klank.

Journey to the Centre of the Earth – Peter Graham
2005 markeerde de 100e verjaardag van de dood van Jules Verne en het evenement inspireerde Peter Graham om een muzikaal eerbetoon te schrijven aan de auteur die wordt omschreven als de "vader van de science fiction."
De reis naar het centrum van de aarde is een van de bekendste werken van Verne. De roman neemt de vorm aan van een reeks dagboekaantekeningen van Axel, neef van professor Otto Lidenbrock. Het paar volgt de gecodeerde instructies in een oud document dat hen naar IJsland leidt, waar ze samen met hun gids Hans de open krater van een uitgedoofde vulkaan Snæfells binnen gaan en een pad naar het centrum van de aarde nastreven. Er volgt een bloemlezing van scènes en avonturen die gevaarlijk zijn, terwijl de onverschrokken ontdekkingsreizigers een grote binnenwereld tegenkomen.
Peter Graham heeft een aantal van de belangrijkste scènes uit het boek genomen en deze als een reeks symfonische fragmenten geplaatst. De ondertitels zijn; (I) Snæfells, (II) Descent, (III) The Wonders of the Terrestrial Depths, (IV) The Day of Rest, (V) Lost in the Labyrinth, (VI) The Whispering Gallery, (VII) Rescue from the Abyss , (VIII) Battle of the Antediluvian Creatures and Ascent, (IX) Homecoming.
Bamberg legt de lat hoog door dit werk op de lessenaar te zetten. In de techniek en de mate waarin de band de gekozen tempi vol kan houden is te horen dat het onderste uit de kan moet komen. Goede passages met fraai spel worden afgewisseld met stemmingsproblemen en missertjes. Effecten missen hier en daar hun uitwerking. Uiteindelijk houdt de band zich goed staande, maar veel bleef ook liggen in deze uitvoering.

Brass Band Bamberg olv Franz Matysiak

Oefening en Uitspanning Wijk en Aalburg olv Anno Appelo
Direct na de 8 bands in de tweede divisie stomen we door met 3 bands in de eerste divisie. Interessante programma’s, om te beginnen neemt Pieter van Loon ons mee de grot van de draak in.  Jérôme Naulais schreef het origineel van La Cueva del Dragon en Bertrand Moren maakte het arrangement voor bastrombone en brassband. In de tutti’s is het voor de solist lastig om hoorbaar te blijven. Zeer temperamentvol en overtuigend gespeeld.

Simon Dobson’s Little Hymn werd als alternatief geschreven voor de spreekwoordelijke hymntune boekjes die door de brassbands veelvuldig gebruikt worden. De band weet een uitstekende uitvoering neer te zetten, met een mooi kwartet in het begin en een fraaie grote climax om vervolgens weer mooi klein te eindigen.

Of Distant Memories (Symphonic Tone Poem for Brass Band) – Edward Gregson
Het eerste originele testpiece voor brassband (Labour and Love van Percy Fletcher) werd gecomponeerd in 1913 voor de National Brass Band Championships, gehouden in Crystal Palace te Londen. Toen het eeuwfeest van die gebeurtenis naderde, besloot Gregson om een werk te schrijven dat niet alleen hulde bracht aan dat specifieke werk, maar ook aan enkele van die andere vroege proefwerken geschreven in de eerste decennia van de twintigste eeuw, en die nog steeds de ruggengraat vormen van het brassbandrepertoire van vandaag. De lijst met componisten is natuurlijk een voorname lijst, waaronder bekende namen als Holst, Elgar, Ireland, Bliss, Howells en Vaughan Williams, naast andere minder bekende.
De traditie van de brassband heeft veel te danken aan de componisten uit die tijd, want met hun muziek hebben ze een echt homogeen 'Brits' brassbandgeluid gevestigd dat zich over vele delen van de wereld heeft verspreid. Die traditie bloeit vandaag en blijft belangrijk voor de hedendaagse componisten, ook al is hun muzikale taal ver verwijderd van die van hun voorgangers.

Een comfortabele start van dit monumentale en geliefde werk van Gregson door Wijk en Aalburg. Soms kleine probleempjes in de balans. De terugkeer van de opening doet gehaast aan en ook het vervolg hierop heeft een fors tempo en dat werkt missertjes in de hand. In het poco meno mosso blijft het boven het aangegeven tempo. De balans laat hoofd- en bijzaken wat minder goed horen. In het Allegro Energico horen we de band in al zijn glorie. Niet zonder vlekjes en de vermoeidheid lijkt ook wat toe te slaan. Een gedurfde keuze.

Oefening en Uitspanning Wijk en Aalburg olv Anno Appelo