DOBC; 2e divisie titel voor Mercator Brass Band

Laatste update om 17:40 op Saturday, 8 June

Uitslag 2e divisie:

Mercator Brass Band 93 punten
Gloria Deï 92 punten
De Bazuin B 91 punten
De Lofklank Ureterp 90 punten
David Zwolle 87 punten
Backum Brass 86 punten
Gereformeerde Brassband Groningen 84 punten
Euphonia Wolvega 82 punten

Meest aansprekende programma Gloria Deï
Solistenprijs Josephine Veenstra (De Lofklank)

Euphonia Wolvega olv Hendry van Loo
Euphonia is de laatste band in de 2e divisie vandaag en heeft twee golden oldies geprogrammeerd. Suite Gothique en om te beginnen Intrada ‘Ein Feste Burg’. De Intrada met de uitgebreide cornetfanfares kwam goed uit de verf, maar was zeker niet zonder vlekjes gespeeld. In de saxhorngroep en trombonesectie is de balans niet optimaal.

O, for the Wings of a Dove in een arrangement van Philip Wilby wordt door Jan Hoekstra op voortreffelijke manier gespeeld.

Suite Gothique - Léon Boëllmann, arr. Eric Ball
De oorspronkelijk voor orgel geschreven Suite Gothique werd door Eric Ball voor brassband bewerkt en is sindsdien vaak uitgevoerd. Ook de afzonderlijke delen worden vaak geprogrammeerd, met de afsluitende Toccata als favoriet. Er zijn 4 delen.
1. Introduction - Choral
2. Menuet Gothique
3. Prière à Notre-dame
4. Toccata

Grote klanken in de Introduction. Niet elke inzet is samen. Het Menuet blijft een beetje zwaar klinken en de intonatie vraagt om aandacht. De cadans in het Menuet is niet door iedereen hetzelfde getimed. In de Prière spreekt de vermoeidheid een woordje mee. In de Toccata komt het voorzichtig op gang waarna de dirigent het tempo opdrijft. De figuratie bij de start geeft een wat vervormd beeld van de akkoorden. Het tempo blijft zweven en een nieuwe poging om het tempo te versnellen leidt bijna tot een ontsporing. Zover komt het gelukkig niet en de Toccata wordt gecontroleerd afgesloten.

Euphonia Wolvega olv Hendry van Loo

Gereformeerde Brassband Groningen olv Jan Werkman
Soaring the Sky van Geert Jan Kroon is een fraaie opener die wel uitnodigt om de registers open te trekken. GBG laat zich wel een beetje verleiden. Nadat de band plaats heeft genomen in de karakteristieke opstelling mag Alice Hoekstra haar tenorhorn-solo ten gehore brengen. A Time for Peace uit The Essence of Time van Peter Graham is er een uit het collectieve geheugen van de brassbandgemeenschap. Verdienstelijk gespeeld, waarbij de begeleiding wellicht wat aan de luide kant bleef..

GBG pakt Nordic Polska op vanuit de standaardopstelling. Soms scheelt dat toch wel wat in de accuraatheid in het samenspel. De uitvoering overtuigt minder.

Kingdom of Dragons – Philip Harper
Het 'Kingdom of Dragons' is Gwent in Zuid-Wales, in de oudheid bekend als het koninkrijk Gwent. Hoewel de muziek van Philip Harper continu is, is hij verdeeld in vier verschillende secties, die elk een van de unitaire autoriteiten vertegenwoordigen die deel uitmaken van het graafschap Gwent.
I. Monmouthshire, dat een groot aantal oude kastelen heeft
II.Blaenau Gwent, een historisch gebied van ijzer- en mijnbouw. De muziek daalt vrij letterlijk af in de kolenmijnen van Blaenau Gwent. De percussie biedt effecten die suggereren dat industriële machines in het leven botsen, en de muziek versnelt en wordt een gevaarlijke rit op de ondergrondse spoorweg. Er is een korte adempauze wanneer het werklied van een mijnwerker wordt geïntroduceerd en na een langdurige opbouw wordt dit opnieuw maar nu fortissimo gespeeld, voordat de muziek tot een roemloos eind komt, net als de mijnindustrie in het Verenigd Koninkrijk zelf.
III.Torfaen, een park waar Pontypool Park een opmerkelijk monument is.
IV.Newport, de grootste stad in de regio.

De opening van het werk wordt door GBG in een hoog tempo opgepakt en valt voorover. In het tweede deel wordt het tempo wel precies gehanteerd. In de techniek is het niet zo transparant, maar karakter heeft het zeker. In Torfaen valt veel te genieten van de opvatting van de dirigent. Met de terugkeer van de fanfare-achtige figuren is het samenspel minder van kwaliteit. Newport wordt met veel zelfvertrouwen gespeeld, de balans in het fugato kan misschien nog iets beter. Aan het einde was het lastig om het volle fortissimo vol te houden.

Gereformeerde Brassband Groningen olv Jan Werkman

De Lofklank Ureterp olv Gerk Huisma
Prelude and Chorale van Stijn Roels vormt de opening van het programma van De Lofklank. Het wil niet echt sprankelen, terwijl sommige instrumentalisten zich onderscheiden. In Eternal Struggle van Simon Kjærgaard krijgt de band meer kans om te laten horen wat het in huis heeft. De sfeer van het werk wordt goed geraakt.

Josephine Veenstra is de soliste op althoorn in John Golland’s Ballade op. 72 No. 1. De figuratie in de begeleiding is zo specifiek voor Golland’s werken, maar heeft snel de neiging te sterk te zijn. Ook hier gebeurt dat op bepaalde momenten. De soliste verdient alle lof met een prachtige muzikale uitvoering.

Flashback- Jan de Haan
Een tweede uitvoering van het werk Flashback van Jan de Haan in deze tweede divisie waar vandaag vanaf het eerste moment op een behoorlijk hoog niveau wordt gemusiceerd. In dit werk laat De Lofklank meer onderscheid in dynamiek en articulatie horen. Dat komt de helderheid en transparantie ten goede. De Lofklank krijgt gaandeweg de uitvoering steeds meer zelfvertrouwen en met name in het middendeel wordt er zeer muzikaal gespeeld. De tempi in het laatste deel worden goed gevonden, nog wat ongelukjes aan het einde, maar dit was een uitvoering om trots op te zijn.

De Lofklank Ureterp olv Gerk Huisma

Mercator Brass Band olv Lode Violet
De band uit het Belgische Kruibeke is de 5e deelnemer, die de jury bestaande uit Bert Appermont en Danny Oosterman mag proberen te overtuigen. Onder leiding van Willebroeks principal Lode Violet heeft de band Dark Abyss als eerste geprogrammeerd. Een werkje geschreven voor het SIDDIS-programma Tales of the Northsea van Eikanger Bjørsvik. Heftige klanken die indruk maken. De techniek is allemaal goed te horen, in de monumentale akkoorden is juist niet alles sluitend. Wat vlekjes in de solo-inzetjes leiden niet af van de spanning die de muziek uitstraalt. Naar het einde toe is het genieten van de totaalklank en articulatie van deze band.

Christopher Bond schreef met Aristotle’s Air een veel gespeeld werk. Ook vandaag drie keer te beluisteren. De opening wordt wat gekweld door onzuiverheid. Euphonium en trombone zijn overtuigend in hun eerste bijdrage en zeer muzikaal. Dynamisch zijn grote contrasten hoorbaar in de band, zuiverheid blijft af en toe opspelen. De solisten maken het fraai af.

A Brief Symphony of Time – Simon Dobson
Dit 4-delig doorgecomponeerd werk werd opgedragen aan de in 2018 overleden natuurkundige Stephen Hawking. Het eerste deel The Big Bang wordt met veel vaart gespeeld. Sommige partijen, vooral in het slagwerk, vallen weg in de balans. Het aantal ongelukjes groeit en vooral het samenspel tussen blazers en slagwerk kent wat problemen bij de overgang naar het tweede deel, Black Holes. The Multiverse is minimalistisch van aard met veel herhaling. Niet alles lukt, maar de muzikale boodschap komt duidelijk over. In deel 4 The Theory of Everything keert de spannende muziek terug. Kleine balansverstoringen en een verder transparant slot. Mooi gekozen werk.

Mercator Brass Band olv Lode Violet

De Bazuin B Oenkerk olv Sietse Hamersma
De gospel Steal Away in een arrangement van Howard Snell wordt geïntroduceerd op euphonium. De solocornetten spelen off stage wat een mooie dieptewerking geeft. Er zijn wel wat problemen met de zuiverheid hoorbaar. Een fraaie fade out maakt een einde aan dit werkje.

Mountain Views – Bertrand Moren
Dit stuk is een muzikale weergave van de indrukken die bergen ons te bieden hebben. Hoewel het geen programmamuziek is, bevat het wel een aantal vrij nauwkeurige toespelingen.
Een zeer zachte en langzame introductie heeft de neiging om bij zonsopgang een beeld op te roepen van bergen, met hun ware majesteit en glorie nog steeds verborgen in het donker van de nacht. Akkoorden die geleidelijk groeien openen onze ogen voor een volledig panoramisch zicht en onthullen het hoofdthema van het werk in een vol fortissimo. Nu schitteren de bergen in de glorie van het zonlicht. De introductie eindigt in een verandering van muziekkarakter in de richting van een aantal angstaanjagende geluiden die de aanpak van gevaar of een onweersbui aankondigen.

De tweede passage van het stuk is een allegro furioso en beschrijft hoe bedreigend en angstaanjagend een berg kan zijn, met grote dissonantie en heftige percussieslagen die het geluid van blikseminslagen en vervelende aardverschuivingen creëren.

Dan kalmeert de muziek geleidelijk naar een andante doloroso, dat doet denken aan een begrafenislied dat opgedragen is aan al diegenen die hun leven verloren door het beklimmen van bergen.

De laatste hoofdpassage van het stuk is een furieus allegro waarin alle thema's worden samengevoegd tot een glorieuze finale. We kunnen ons herinneren aan deze passage van de reis van een bergbeklimmer die onderweg twijfels, inspanningen en gevaren met zich meebrengt, en uiteindelijk wordt beloond met een prachtig uitzicht op het berglandschap dat opengaat wanneer de beklimming met succes is voltooid.

De Bazuin opent sterk met beeldende lijnen. In het Allegro Furioso laat de band wat het in sound en articulatie in huis heeft. Waar wat blijft liggen is aan het einde van akkoorden waar de stemming verloopt, of het samenspel niet sluitend is. In het Andante Doloroso nemen de uitdagingen toe, maar dan is de band weer bij de les. In het laatste gedeelte valt veel te genieten van detail. Naar het slot toe is de cornetsectie wat minder goed te horen, maar solide gespeeld.

Een Noorse dans nu, de beruchte Fanitullen in een arrangement van Ole Olsen & Tom Brevik. Hier is de transparantie wat minder, op sommige momenten. De band eindigt met de Nordic Polska. Zeker niet de laatste keer dat we die vandaag voorbij horen komen. Philip Harper maakte dit uitermate populaire arrangement voor een Brass in Concert-programma voor zijn Cory Band. Verschillende groepjes stellen zich op voor de band om het dansachtige gegeven te presenteren. Niet zonder vlekjes en het tempo lijkt wat weg te zakken. Pas als de volledige band inzet wordt het tempo weer opgepakt. Het samenspel wordt echter niet meer sluitend.

De Bazuin B Oenkerk olv Sietse Hamersma

3. Gloria Deï Gerkesklooster-Stroobos olv Jaap Musschenga
Een bijzonder interessant programma van Gloria Deï vanmorgen. Allereerst Living Power van Tom Davoren, geschreven in opdracht voor de Enfield Citadel Band met de hymntune 'Lord, for the Years' als centraal gegeven. In de opening van To the Ones We Love, een koraalmatig werk van Thom Zigterman, heeft de band wat stemmings- en intonatieproblemen. Verder is het heel verzorgd gespeeld.

Het 3e deel uit de Concertino for Percussion and Band, Scherzo, laat percussionist Zweitze van der Heide horen op een opstelling van drums, toms en bekkens. Het tempo van solist en band wil soms iets uit elkaar lopen. Het is toegankelijke muziek met een rodeo-smaakje.

As a Glow – Ludovic Neurohr
De componist haalde de inspiratie voor dit werk uit twee bronnen - het eerste, het thema geschreven door de Italiaanse barokcomponist Giovanni Battista Pergolesi, en het tweede, het lijden van de grootvader van de componist, die de laatste fase van zijn lange, pijnlijke strijd tegen de verwoestingen van kanker begint.

Het is een diep emotioneel werk – waarin een evenwicht wordt gevonden tussen een eenvoudige thematische lijn en suggestieve effecten. Het licht aan het eind van de tunnel van een mooi leven dat geleefd en genoten is, is heel reëel en heel tastbaar.

De 'gloed' is echter de levenskracht die nog steeds helder brandt in de ogen van zijn grootvader, ondanks de overduidelijke pijn die hij voelt door zijn ziekte. Zoals de componist zegt - ze gloeien het helderst wanneer ze worden omringd door zijn liefhebbende familie.

Een gecontroleerde opzet met duidelijke lijnen in het levendige eerste gedeelte. Het middendeel geeft de band uitdagingen. Vooral in de stemming is het nu lastig. De in het water zakkende tamtam geeft een mooi effect. In het verdere verloop van het middendeel is het kiezen welke lijnen voorrang moeten hebben. De componist maakt het hier niet gemakkelijk. Het laatste gedeelte laat de kwaliteit van de band horen, maar ook wat vermoeidheidsverschijnselen. Een prima optreden met veel variatie in het programma.

Gloria Deï Gerkesklooster-Stroobos olv Jaap Musschenga

2. Brassband David Zwolle olv Wilbert Zwier
Arend Gerds schreef Verso Libre. Een Verso Libre is een gedicht zonder regelmatige strofebouw en regellengte. De componist heeft dit element gebruikt samen met ritmes uit de Spaanse Paso Doble. Een fris werk om mee te openen. De puntigheid in de ritmiek varieert en dat zit soms het samenspel in de weg.
Emotioneel geladen is Song zeker, herdenkend en troostend. Gerco de Zeeuw speelt zeer ingetogen en daardoor krijgt het zoveel zeggingskracht. In de kleuring heeft de band soms moeite om de solist op zijn wenken te bedienen. Prachtig gedaan.

Flasback - Jan de Haan
Een flashback is een interessant psychologisch fenomeen: een schijnbaar willekeurige trigger kan lang vergeten herinneringen uit het onderbewuste terugbrengen. De componist onderging een vergelijkbare ervaring voordat hij dit stuk schreef. Hij werd gevraagd om een stuk te schrijven voor The National Youth Fanfare in Nederland, een lied dat hij vele jaren geleden hoorde zingen. Plots herinnerde hij zich Deep Harmony, een stuk dat toen vaak werd geprogrammeerd. Hij gebruikte zijn eigen flashback-ervaring als inspiratie om een oude Engelse hymne in zijn nieuwe compositie te weven, net als een muzikale flashback. Het juiste idee op het juiste moment, zoals dit stuk zal bewijzen!

In de opening van Flasback loopt het vol. In articulatie en dynamiek liggen de extremen te dicht bij elkaar. Het is duidelijk wat de dirigent wil, maar de band kan niet altijd volgen, al komt de lijn goed over. In het middendeel gebeuren nogal wat ongelukjes en de stemming is niet optimaal onder de sololijntjes. De hogere tempi zijn wat teruggeschroefd en dat helpt de band om de finale goed neer te zetten.

Balkan Dance tenslotte wordt enthousiast gespeeld, maar daardoor sluipen er wel slordigheden in het spel. David kan terugzien op een geslaagd optreden hier.

Brassband David Zwolle olv Wilbert Zwier

1. Backum Brass olv Vincent Verhage
Het is klokslag 10.00 uur als de eerste band opent. De Castricummers van Backum Brass hebben als eerste geloot. Onder leiding van Vincent Verhage start de band met Mercury van Jan Van der Roost. Een stevig begin waarin de sopraan cornet net iets overheerst. Bassist Joop de Haan neemt vervolgens zijn plek in om het Bill Geldard arrangement van In the Hall of the Mountain King uit te voeren. Prima gespeeld en op bes-bas is deze solo nóg iets lastiger dan op bastrombone.

Memories of a Lost Boy is een zeer pakkend werkje van de jonge componist Ben Hollings. Na een intro met mallets zingt de band alvorens de cornet inzet. De zang is mooi vormgegeven en de passage daarna groeit naar een mooie climax toe. Erg sfeervol uitgevoerd.

The Raid – Oliver Waespi
Als groot werk heeft Backum gekozen voor The Raid van de Zwitserse componist Oliver Waespi. Waespi’s werk is in opdracht geschreven voor de Zwitserse kampioenschappen 2015. De testpiece met spectaculaire effecten vertelt het verhaal van een conflict tussen twee gemeenschappen in de vallei rond Sörenberg, een dorp in het Zwitserse kanton Luzern. De legende uit de veertiende eeuw spreekt over plunderende Obwaldners, die het vee stelen.

In de intro is het ongelijk in het samenspel tussen blazers en slagwerk en de stemming levert wat problemen op. Daarna een prima aanloop naar het molto vivace, maar hier is het samenspel niet sluitend. In de zachtere passages blijft de articulatie aan de dikke kant. In het moderato zijn goede momenten te beluisteren. Stemming en samenspel leveren geregeld uitdagingen op. In het tweede molto vivace zijn enkele onderdelen van de partituur nog niet hoorbaar. Een gewaagde keuze dit, die zich niet helemaal uitbetaalde.

Backum Brass olv Vincent Verhage