BBK 2018: Kampioensafdeling: Zele besluit de eerste helft met een wisselend optreden

7 Brassband Zele (Bart Van Der Strieckt) 

De Zeelse band brengt het publiek voor de zevende en laatste keer in aanraking met de klankwereld van Stan Nieuwenhuis. Door Optimistic & vibrant komt de band zonder al te veel vlekjes. Groovy and more relaxed klinkt als een marcherend leger Effecten in trombones worden sterk voor het voetlicht gehaald. Het crescendo voor het Miserable wordt niet uitgespeeld en daarna is het wat minder gepolijst. Sommige partijen breken uit de balans in de technische passages.

De zangstemmen sluiten mooi aan op de flugelhorn, daarna zoeken euphonium en cornet naar de juiste stemming. In de tutti melodie is het samenspel met het slagwerk niet sluitend en dynamisch is het wat vlak. In het laatste deel vol furiositeit zijn er veel elementen die om de voorrang strijden. De band klinkt hier redelijk agressief in sound. Uiteindelijk besluit de band de eerste helft van dit kampioenschap met een slordig uitgevoerd Peaceful.  

Brassband Zele (Bart Van Der Strieckt)

6 Brassband Willebroek (Frans Violet)

Enkele vraagtekens bij de opening. Een lange pauze na de eerste inzet en ook voor het confident en arrogant thema. Zijn het buitengeluiden die de MD doen wachten? Kwaliteit te over in het spel. De principal mag gaan staan voor een sololijn. 

De trombones hebben echt een flinke ruzie en dat hebben we nog niet eerder zo karakteristiek gehoord. Ook hier is het tempo van de opmaat van het Miserable iets anders van tempo. De sopraan verleent bijstand en het deel wordt besloten met een prachtig vertragend vibrato in de cornetten. Energiek is het zeker, misschien iets minder paranoide.

De zangpartijen in Soft and Loving sluiten prachtig aan op de flugelhorn. Alles mengt hier zo mooi en de tutti melodie is groots en emotioneel. Wat is dit prachtig! We zijn weer in “haat”-gebied met een furieus maar stipt tempo van 152. De techniek is allemaal zo transparant dat alles te horen is. De verkeerde inzet in het Peaceful is een van de hele kleine dingen die op te merken zijn bij deze adembenemende uitvoering. 

Brassband Willebroek (Frans Violet)

5 Festival Brass Band (Steven Verhaert) 

Een prachtige delicate opening van Festival Brass Band. In het eerste ‘haat’-thema trekt de band dat door in voortreffelijk gespeelde sololijnen. Het groovy gedeelte heeft last van wat minder transparant spel. In het miserable helpt de sopraan cornet de solocornetsectie.

In het Paranoid horen we de slagwerkers hysterische lachend, weer een nieuw beeld bij deze partituur. Soft and Loving klinkt kwetsbaar in de zangstemmen en er zijn wat stemmingsproblemen. In de tutti melodie is zoveel te beleven dat de melodie ondersneeuwt en wordt de balans soms verstoord, uiteindelijk ook door de voetstappen van lopende slagwerkers. 

Furious begint precies op het juiste tempo. Een geweldige accelerando brengt ons in het slotdeeltje. Hier is de klank opnieuw delicaat. Zo superzacht die sopraan, briljant.

Festival Brass Band (Steven Verhaert)

4 Noordlimburgse Brass Band (Erik van de Kolk) 

Voor het eerst horen we details in de opening die we nog niet eerder hoorden. Na de eerste presentatie van het “haat”-thema opent een quasi treurmars. De articulatie in het Groovy is prachtig kort en het danst. Kleine vlekjes zijn er wel, maar hier is zoveel detail te horen.

De opmaat voor het Miserable heeft een duidelijk ander tempo gekregen van de MD. Dynamisch zijn er grote verschillen te horen. In Energetic but Paranoid valt de korte articulatie weer op. Het zang gedeelte verloopt wat in de stemming, waardoor het niet aansluit met de flugelhorn. In de grote tutti melodie is de top van de cornetsectie wat minder hoorbaar. Het voorgeschreven tempo van het Furious wordt niet gehaald, maar spannende muziek is het hier zeker.

Het sfeervolle Peaceful tenslotte wringt op sommige momenten een beetje in de stemming. De band heeft dit werk een prachtige uitvoering gegeven.

Noordlimburgse Brass Band (Erik van de Kolk)

3 Brassband Kortrijk (Ward de Ketelaere) 

Kortrijk opent met meer detail, maar ook met vlekjes en onderbrekingen van bindingen. Big contrast, confident & arrogant opent niet met marcato, het aantal ongelukjes loopt op. In het groovy and more relaxed is de balans niet optimaal en sluit het samenspel niet altijd.

In Soft and Loving zijn de zangstemmen als koortje bijeen achter de vibrafoon, wat veel effect sorteert, maar de aparte opstelling van de zangers is niet opgenomen in de score, en is er weinig (geen) tijd om weer op de plek te gaan zitten. In de grote tutti melodie wordt de melodie weggespeeld door de onderkant van de band en het slagwerk. Er zijn bij Kortrijk een aantal passages extra uitgesponnen en dan winnen ze wel aan kracht. Ook in het Furious wordt de cornetsectie onder de voet gelopen en blijven karakter termen als Marcato ongebruikt. Het slagwerk raakt het soms even kwijt. Verschillende effecten in het Peaceful hebben last van ongelijke inzetten. Dit is een erg moeilijke opgave voor deze band. 

Brassband Kortrijk (Ward de Ketelaere)

2 Brass Band Heist (Bert van Thienen) 

Een opening die dynamisch wat ruim was waardoor de effecten van de gedempte instrumenten niet echt overkwamen. In de eerste delen over de haat staat het samenspel centraal en is het muzikaal daardoor niet echt pakkend. Het groovy karakter is er wel. In het miserable heeft de MD de nodige maatregelen genomen door de flugel mee te laten spelen. In het Energetic but paranoid gedeelte heeft Heist het lastiger met de techniek.

In het tutti deel van Soft and Loving is de stemming niet optimaal. In het Furious is veel van de techniek goed uitgewerkt. Met het accelerando wordt even gewacht. In het Peaceful blijkt weer hoe moeilijk dit stuk is en eindigen de akkoorden niet gelijk. Deze tweede uitvoering van REwrite RElapse liet al weer meer horen van de inhoud van deze partituur.

Brass Band Heist (Bert van Thienen)

1. Brassband Leieland (Sam Werbrouck)
 
We maken kennis met het werk Rewrite RElapse van Stan Nieuwenhuis.

Een vredige opening , daarna direct wordt de band getest op melodielijnen met grote intervallen en de keuze tussen een aantal elementen die zich op hetzelfde moment in het werk afspelen. Leieland haalt niet alle tempi. Ook in het groovy gedeelte wil het net niet swingen. We horen veel van de techniek, missen een beetje de opbouw.

Vanaf Soft and Loving valt er veel te genieten van deze band. Furious test de band weer op de techniek en die is wat dik aangezet en ondoorzichtig. Het lange accelerando naar het uiteindelijke peaceful zorgt voor niet sluitend samenspel en in het peaceful zijn er stemmingsproblemen. Leieland heeft het publiek op een zeer goede manier kennis laten maken met dit prachtige maar oh zo moeilijke werk van Stan Nieuwenhuis. 

Brassband Leieland (Sam Werbrouck)

Loting verplichte werk:

1 Brass Band Leieland (Sam Werbrouck)
2 Brass Band Heist (Bert Van Thienen)
3 Kortrijk Brass Band (Ward De Ketelaere)
4 Noord-Limburgse Brassband (Erik van de Kolk)
5 Festival Brass Band (Steven Verhaert)
6 Brassband Willebroek (Frans Violet)
7 Brassband Zele (Bart Van Der Strieckt)

Verplichte werk: REwrite RElapse - Stan Nieuwenhuis
Jury: Bob Childs (VK), Reid Gilje (NO), Mareika Gray (VK)