Live-verslag Survento Fanfare Festival 2018

CMV Eendracht Wezep
o.l.v. Gerben Pol

Sinds 2015 zwaait dirigent Gerben Pol de scepter over CMV Eendracht uit Wezep; het orkest betreedt het podium niet in de strakke discipline die we bij andere orkesten vandaag zagen waardoor het wat rommelig oogt.

Het programma kent een voornamelijk Latijns-Amerikaans karakter. Schatten uit Latijns Amerika is het thema waarbij ‘de Zilvervloot’ de programma-opener vormt. De zilvervloot was in de 16e en 17e eeuw een jaarlijks konvooi van schepen, waarin kostbaarheden van de Spaanse koloniën in Amerika werden verscheept naar Spanje. In Nederland is de zilvervloot vooral bekend van de verovering ervan door Piet Hein in 1628. Na deze bekende melodie stappen we de swingende wereld van Latijns Amerikaanse muziek binnen met Los Hermanos de bop; met wat balans-probleempjes (door het snelle tempo) klinkt het net niet helemaal top; solistisch is het echter dik in orde!

Colors of the Wind vormt een heerlijk relaxmomentje; mooie bugelsoliste. Jammer dat de begeleiding (te) fors overkomt in de zaal. De trompettist speelt met gemak over het orkest in zijn solodeel.

De presentator neemt de zaal vervolgens mee in de aankondiging van Libertango; we herkennen de melodie die van Grace Jones ineens een wereldster maakte. In dit arrangement stralen de dames (en heer) van de saxgroep van het orkest. El torica de la Cuerda is een kleurrijke concert pasodoble waarmee Eendracht Wezep steeds prettiger op het podium lijkt te zitten. Mambo to go is de afsluitende compositie van het orkest uit Eerbeek. Prima solisten, maar er vallen net wat teveel probleempjes in de balans (ritmiek) op die wellicht het verschil zullen bepalen in deze A-Groep.

Eendracht Eerbeek
o.l.v. Jaap Musschenga

Met een georganiseerde opkomst start in de A-Groep Eendracht – Eerbeek haar optreden met Ghost Train. Ghost Train betekende voor Eric Whitacre zijn introductie in de blaasmuziek. En hoe! Zeer programmatisch van aard beschrijft de componist de reis van een bovennatuurlijke trein die door het westen van Amerika brult; dit met bijbehorende spoorweggeluiden. Het werk kenmerkt zich door vele tempowisselingen; het orkest slaat (en speelt) zich hier zeer overtuigend doorheen!

De reis wordt vervolgd met de hymne "To My Country". Eendracht Eerbeek speelt het trio-gedeelte uit het tweede deel, getiteld ‘Op het Land’ uit de derde Symfonie Aan mijn Vaderland (1886-1890) van de Nederlandse componist Bernard Zweers (1854-1924). Het orkest draagt de compositie op aan haar eigen Eerbeek met afwisselende beelden.

Na chaotische taferelen (Ghost Train) en het gedragen To My Country keren de ghost’s terug naar het lege station (van Eerbeek). In werkelijkheid zijn alleen konijnen actief bij het station; Hunting wabbits wordt speels en met veel energie gebracht; saxen, trombones spelen er lustig op los en het orkest neemt de speelse stijl over. Er gebeurt veel muzikaal, maar ook de subtiele ‘rabbits’ treffen we nu zelfs op het podium aan..

Dirigent Jaap Musschenga wordt muzikaal van het podium verwijderd door de sopraansaxofonist; maar mag (terecht) terugkeren om het orkest in sneltreinvaart door Klezz of ’99 te leiden; diverse klasse solisten passeren de revue en zorgen voor een zeer virtuoos einde van dit optreden!

Frysk Jeugd Fanfare Orkest
o.l.v. Syde van der Ploeg

Het hele podium is gevuld met jonge muzikanten; zij starten hun programma met een strak ritme vanuit de slagwerksectie! Filmmuziek klinkt: uit de klassieker Rocky III klinkt Eye of the Tiger gearrangeerd door Rieks van der Velde. Een strakke maar aansprekende choreografie valt op: mooi! Door het (hoge) tempo, is het soms niet altijd even duidelijk, maar het spettert wel!

Een belangrijke rol is weggelegd voor het slagwerk in The African Connection van Carl Wittrock. En hoe kan het ook anders, muziek uit Afrika swingt! De inleiding schildert het ontwaken van de natuur, welke overgaat in een dans. Het motief van deze dans (Apollo) is afkomstig uit Gambia. De begeleiding bestaat uit een ostinaatpatroon van de balafon-meester Maudo Susa. De basis van het rustige middendeel is gelegen in het ritme van de Gigbo, een traditionele dans uit Ghana. Het laatste deel (met enige gelijkenis met The Lion King) maakt gebruik van het zogenaamde Kono ritme. Genoeg vermaak in de muziek (mooi van klank en balans en dynamiek). Naast de muziek en wat plaatjes blijft het op het podium wel wat statisch.

Het prachtig vervolg van het programma in de vorm van een prachtig shownummer, uit de Walt Disney film ´Jungle Book´, waarbij op baritonsaxofoon Jelma van der Werff schittert; de beelden en oerwoudgeluiden die het plaatje compleet maken! 

Vier heren weten vervolgens de handen op elkaar te krijgen; een korte stripact wordt gevolgd door Rock Trap, waarbij de heren de komende dagen wel last zullen hebben van rode bovenbenen! 

Het tempo blijft hoog; direct pakt de percussion-sectie weer het initiatief met Kongolela. Een tour met Brazz Brothers in Tanzania in 1998 inspireerde de Noorse componist Jan Magne Førde tot het schrijven van Kongolela. Prachtig om deze jonge mensen zo enthousiast bezig te zien met muziek; terecht ontvangen zij een enthousiast applaus van het publiek!

 Een waardige afsluiting van de B-Groep.

CMV Burdine
o.l.v. Pieter Bosma

The Dark side of the Moon is van origine een brassband compositie (zo was het ook verplicht voor de Nederlandse Brassband Kampioenschappen in 2008) en past in het gekozen thema van donker en licht. De start is wat onzuiver en blijft gedurende het werk toch wel aanwezig. Een sonore sound is tijdens het werk hoorbaar en ook de opvatting van de dirigent krijgt inhoud. De factor entertainment missen we een beetje; bewegende beelden of andere uitbeeldingsvormen ontbreken.

De maan keert terug in de gezongen solo door Pietrix Rosendal. Rusalka's  Song to the Moon van Dvorak is afkomstig uit een libretto van Jaroslav Kvapil, gebaseerd op de vertelling "Undine". Het werk is zeer sfeervol.

The Awakening betekende het debuut van Bert Appermont als componist; mooi is de opbouw van dit werk en het orkest speelt dit werk met veel vertrouwen, en dat is te horen! Het programma werd begonnen in donkere kledij en onderstreepte de donkere zijde van de maan; het orkest eindigt in het wit met Light van de hand van de Noorse componist Fredrick Schjelderup. De in 2008 geschreven compositie is gebaseerd op een thema wat door twee vrienden van Schjelderup werd aangeleverd. Een muzikaal optreden wat helaas soms werd ontsierd door een aantal stemmingsprobleempjes.

 

CMV Tida Kira
o.l.v. Jan Werkman

De aanvang is donker van oorsprong; met zang opent het orkest met Overture from Black Symphony (arr. Gouke Gerben Wielenga); het thema ‘oorlog’ wordt met schrille klanken gebracht, met soms akkoorden van hoop en verwachting; zeer indrukwekkend is de bijdrage van cellist Domènech Fuertes die een prachtige bijdrage toevoegt; opvallend was dat het groot koper soms net wat overheersend was in de begeleiding. De stemming is soms net wat uit balans, maar de muziek prevaleeert. Het lichtplan onderstreept de donkere sfeer van de muziek…

Hoe indrukwekkend kan een cello met een fanfare klinken; vol emotie en met zoveel gevoel gespeeld: Schindler’s List raakt een gevoelige snaar en past helemaal in dit programma. De warme fanfareklanken volgen elkaar op in Forrest Gump. De film leverde 6 Oscars op en beschrijft het verhaal van Forrest Gump, een man met een laag IQ en sukkelig gedrag. Zijn leven wordt gevolgd vanaf zijn jeugd in Alabama in de jaren vijftig tot in de jaren tachtig. Ook hier voegt de cello weer een extra dimensie toe.

Hymn tot he Fallen is het slotwerk van Tida Kyra en is de soundtrack van de film Saving Private Ryan. Het totaalprogramma was rustig van karakter, waarbij het orkest zeer muzikaal musiceerde. Soms wat hele kleine stemmingsprobleempjes, ongelijke inzetjes, maar overall vol emotie en met een boodschap die stemt tot bezinning.

 

De Vlecke
o.l.v. Dineke Griek

In 1981 bestond Gorredeijk 350 jaar en één van de initiatieven was het oprichten van een fanfare. In maart 1981 was fanfare De Vlecke een feit! Gorredijk is een dorp met ongeveer 7000 inwoners. Handel en industrie zijn door de eeuwen heen belangrijke ontwikkelingsfactoren geweest. Mede als gevolg van de 'uitstraling' naar de omliggende plaatsen kreeg het dorp steeds meer een grotere regionale betekenis. Daaruit vloeide voort dat men het dorp ook wel een 'vlecke' noemde. De muziekvereniging heeft haar naam daaraan ontleend.

Gekleed in Latijns Amerikaanse outfit start het orkest in Argentinië, met Don’t Cry for me Argentina. Het orkest heeft voor dit optreden een basgitarist aan het orkest toegevoegd, wat wel een lekkere prettige toevoeging blijkt, zeker bij  Cuban Sound, cha-cha-cha, met een zeer muzikale (jonge) soliste op saxofoon. De bijbehorende bewegende beelden zijn treffend!

Gekozen is voor een nonstop programma, waarbij de overgangen niet altijd even goed lukken, maar het programma houdt wel haar vaart. Gloria Estafette klinkt net niet swingend genoeg; het zou allemaal net wat rustiger van dynamiek mogen zijn. Ook de overgang naar de solistische bijdrage van  Marije ter Stege verloopt opnieuw met wat kleine strubbelingen. Dat deert de soliste niet; zuiver spel, muzikaal brengt ze Oblivion in een arrangement van Peter Kleine Schaars; het orkest zou net wat zachter mogen begeleiden…Daarbij missen we in de begeleiding de typische verhoudingen in de akkoorden.
De overgang is typisch Mexicaans; de met sombrero uitgedoste trompettisten weten wel raad met Mexican trumpet; helaas raakt het orkest het tempo soms wel wat kwijt en dat gaat ten koste van het spetterende werk.

 

 

OpMaat Berltsum
O.l.v. Gatze Hylkema

“Heeft de televisie nog wel toekomst?”; het thema van De Opmaat. Dirigent Hylkema traint het publiek eerst in het geven van een flink applaus. Een aantal muzikanten gehuld in veiligheidshesjes, voeren een soort ouderwetse klucht op met het klaarzetten het podium. Rangschikken van de stoelen, neuzen poederen, alles wordt in gereedheid gebracht voor de ‘filmopnamen’. De vaart is er door dit toneelstukje wel een beetje uit, het duurt allemaal iets te lang.

Het programma start met de Eurovisie mars door de trompet- en slagwerksectie, waarop de rest van het orkest opkomt. Na de laatste glimmende voorhoofden gepoederd te hebben, zit het complete orkest op het podium en wordt de mars in de volledige bezetting voltooid.

Bij ‘omroep Opmaat’ wordt het nummer Children of Sanchez ten gehore gebracht. Soliste is Lisanne Terpstra op bugel. De klank van de fanfare is wat hard en platter in het tweede deel, maar is gelukkig zacht genoeg onder het mooie spel van Lisanne. Ze speelt zonder bladmuziek de solo en komt goed uit de verf. De ‘klaptraining’ heeft zijn vruchten afgeworpen. Er wordt enthousiast geapplaudisseerd, als dirigent Hylkema het afgesproken sein aan het publiek laat zien.

TV Tunes (Gerk Huisma) staat nu op het programma. De start van het werk is wat ongelukkig, wat kicksen en onzuiverheden geven een iets ongemakkelijk gevoel. Gaandeweg wordt de balans en stemming beter en is De OpMaat weer op de goede weg. Op de achtergrond worden afbeeldingen getoond van de TV Tunes die voorbij komen.

Er wordt ingezoomd op de streamingdiensten die tegenwoordig meer bekeken worden dan gewone TV. Dit wordt ondersteund met de muziek van Games of Thrones, in een arrangement van Alma Muller. Hier komt de ronde sound van de fanfare meer tot zijn recht. In de piano gedeelten kan de OpMaat misschien nog meer contrast aanbrengen. Het fantasieverhaal over de wereld waarin draken leven wordt statig en pompeus afgerond.

Het programma wordt afgesloten met een aantal ‘golden oldies’. Omroep De OpMaat bedankt iedereen voor zijn/haar aandacht en sluit af met ‘Gute nacht, meine Freunde!’. Doeg!

Euphonia Bakhuizen
o.l.v. Christina van der Bijl

Uit de verte horen we het orkest de zaal binnenkomen met een heuse kolbak op (in de volksmond ook wel berenmuts genaamd), ‘e Hichte vormt een leuke presentatie van het orkest. We verliezen even wat spanning als het orkest zich installeert op het podium.

Wind on the Hill (Naoya Wada) begint wat wijfelend, maar al snel klinkt het ensemble prima en laat een mooie klank horen. Het ‘entertainment’ deel missen we even, maar muziekmaken kunnen de Bakhuizer musici zeker! Aaltje de Boer speelt op trompet Jan de Haan’s Belvedere; prima gespeeld, jammer van een onzuiver einde van dit werk. Hinderlijk is een metronoom die de muziek ontsierd….  

Tussen de werken door worden we omringd door natuurgeluiden en de overgang naar Lullaby of Birdland is treffend en spannend. Met een goede drive weet dirigente Christina van der Bijl het werk swing te geven! Opnieuw geluiden ter overgang naar When the rain is coming (Travis); helaas lukt het openen van de bijbehorende paraplu net niet… Maar de sfeer in het werk maakt veel goed! Puike begeleiding in de vorm van licht, maakt het net wat leuker om te zien!

De overgang met bijbehorende geluiden brengen ons bij het laatste werk van Euphonia; Dancing on the Seashore (Hadermann) vormt het laatste werk van deze compact klinkende fanfare waarbij jong en oud, hand in hand een mooi stuk muziek hebben gebracht!

Fanfare Juliana – Stompwijk
O.l.v. Richard Vrijhof

Een modern geluid en veel jonge muzikanten, maar nog altijd een echte dorpsfanfare. Dat is Fanfare Juliana. Al meer dan 100-jaar actief in Stompwijk en omgeving. Juliana maakt in voetbalshirts haar entree op het podium. De hoofdrolspeelster van Juliana, een jongedame genaamd Eva, schiet vanaf het podium een bal in de zaal. Eva heeft maar één droom; de beste voetbalster worden van de wereld.

Juliana heeft in haar slagwerksectie veel jeugdige ‘sporters’, leuk om hun enthousiasme te zien. De achterhoede van het orkest is hiermee goed vertegenwoordigd. De muziek ‘Carnaval de Paris’ en ‘Hup Holland Hup’ wordt ondersteund met filmbeelden van een voetbalwedstrijd. De zwartwit beelden uit de jaren tachtig (?) zijn een mooie aanvulling op het muzikale spel.

Het programma wordt vervolgt door een altsax solo in het nummer Chanson Pour Milan. Helaas is de naam van de solist onbekend. Een vermelding van de solist in het programmaboekje had zeker gemogen, gezien zijn mooie spel. De begeleiding is hier en daar wat onzuiver in het begin, maar naar het einde toe gaat Juliana steeds muzikaler en beter spelen.

Eva droomt verder, van een transfer naar een internationele voetbalclub. Dit komt naar uiting in de mars waarmee het programma vervolgt wordt. In de mars komt de kwaliteit van Juliana goed tot haar recht. Een schot voor open doel lijkt het.

Het programma wordt afgesloten door een verrassende soliste. De dame die normaliter euphonium bespeelt, verschijnt met een accordeon op het toneel. Eva trapt nog een balletje op het podium, terwijl dirigent Vrijhof zijn orkest leidt naar het einde van deze muzikale voetbalwedstrijd met het stuk Barca.

Zuilens Fanfare Corps, Utrecht
o.l.v. André Vulperhorst

De enige fanfare in de stad Utrecht heeft van dit evenement een gezellig dagje uit gemaakt richting Friesland. De maar liefst 50 koppige fanfare is in eigen woorden: “Een frisse jonge club die energie krijgt van vernieuwende projecten en tegelijkertijd respect heeft voor de rijke geschiedenis van de fanfare.” Dit is zeer zeker te zien en te horen in hun entertainende programma! 

We gaan ‘te water’ met het Zuilens Fanfare Corps in hun programma genaamd ‘De Vecht, De Kaap en De Straatweg’. Het programma is ontwikkeld in samenwerking met muziekcollectief Waterproof Live. Het is goed doordacht programma, waarbij veel gebruikt is gemaakt van film om het element water zichtbaar te maken. Echter zijn echter geen standaard filmbeelden uit bestaande producties gebruikt. Het hoofdthema ‘water’ is door orkestleden zelf uitgebeeld. 

Hoewel het een jonge club muzikanten is, klinkt de fanfare opvallend ‘volwassen’ bij aanvang van haar programma. In het stuk 'Spijlenspel', is er een indrukwekkende en jazzy solo voor de alt sax. De beelden op de achtergrond van drummende muzikanten op een hek in het park zijn een ludieke ondersteuning van het stuk. 

Het programma gaat verder met een korte act met waterflesjes. Ieder orkestlid heeft een flesje water waar geluiden mee gemaakt worden, door te schudden en te zwaaien. Het deed bijna een beetje denken aan synchroon zwemmen, door de wisselende bewegingen. Dirigent Vulperhorst eindigt dit korte intermezzo door een proost uit te brengen met zijn muzikanten op het vervolg van het programma. Een leuke overgang naar het onderdeel 'De Vecht'. 

Solistisch heeft het programma ook een aangename verrassing. Zangeres Liza Meuldijk heeft een prominent aandeel in het programma en zingt in een drietal stukken. Met een jazzy sound begeleidt het orkest haar prachtige zang. Tijdens het onderdeel ‘De Vecht’ is een film te zien waarbij muzikanten met flippers, duikbrillen en muzikanten die in het park muziek maken aan de waterkant. Liza zingt over ‘de Vecht die stroomt, als de moeder van de wijk’.

In ‘Cape Horn’ staat hoorniste Wietske Bouwman in de spotlight. Helaas is de begeleiding iets te enthousiast en is de soliste niet altijd even goed hoorbaar. Jammer, want deze goede soliste is zeker de moeite waard. Het filmische stuk over Kaap Hoorn is minder doorzichtig als de voorgaande stukken. Dit doet echter geen afbreuk aan het verhaal dat vertelt wordt door Vulperhorst en zijn orkest. Chapeau voor de soliste die zich dapper weet staande te houden op de woelige zee.

Het programma wordt afgesloten met het werk ‘In naam der wet’ waarbij zangeres Liza haar laatste bijdrage levert. Het Zuilens Fanfare Corps mag zeer tevreden zijn met haar optreden als eerste orkest, tijdens dit eerste Survento Fanfare Festival.

****

Vandaag is het zover; 10 fanfares betreden het podium van de eerste editie van Survento Fanfare Festival. De orkesten brengen hun entertainment programma ten gehore in De Flambou in Surhuisterveen. Via dit nieuwsbericht kunt u de live-verslaggeving volgen van CUBrass. De opnamen van deze dag kunt u later terugkijken via HighnoteTV.