Spijkerpakkenband voor het eerst in Kampioensdivisie
De opening is wat ruw en weifelend; we moeten even wennen aan het klankidioom van de nieuwkomer in de kampioensdivisie.
In aanloop naar het Allegro con fuoco vallen stemmingsproblemen op, en wat kleine inzetproblemen. Erik Janssen geeft de band echter ruimte om vertrouwen op te bouwen en dynamisch zoekt de band de grenzen op. Echter, de kleine stemmingsproblemen blijven wel aanwezig. De opzet van het Adagio con moto is ruim van opzet, en klinkt te luid. Het vervolg kent wat inzet- enstemmingsprobleme; echter men blijft onder leiding van de ervaren Erik Janssen uitermate gefocust op een goede uitvoering. Het Grave is net wat te snel om het karakter te raken; maar rolt verder uit in een mooi middendeel met een brede sound, gaaf!
Het Vivo geeft de band weer ruimte haar technische vaardigheden te etaleren; de band gaat met meer vertrouwen spelen. De band gooit richting het einde van het werk de remmen los, en speelt voor wat het waard is; het harde werken wordt door de volle zaal beloond met een hartelijk applaus.
Een mooi debuut in de eredivisie van de brassbands in Nederland.
