NBK 2018 Kampioensdivisie: Provinciale Brassband Groningen Nederlands kampioen

Uitslag
Plaats / Band (dirigent) / loting / punten
1 Provinciale Brassband Groningen Bedum (Richard Visser) 6, 94

2 Soli Brass Leeuwarden (Anne van den Berg) 8, 93
3 Brassband Schoonhoven A Schoonhoven (Ivan Meylemans) 4, 92
4 De Bazuin Oentsjerk (Klaas van der Woude) 3, 91
5 Brassband Rijnmond Rotterdam (Erik van de Kolk) 7, 90
6 De Spijkerpakkenband Gorredijk (Erik Janssen) 5, 89
7 De Waldsang Buitenpost (Rieks van der Velde) 1, 88
8 Amsterdam Brass Amsterdam (Paul van Gils) 2, 87

Solistenprijs: de bastrombonespeler van Brassband Schoonhoven A

Verplicht werk
Old Licks Bluesed Up - Torstein Aagaard-Nilsen
(voor meer informatie klik hier)

Jury 
Florent Didier (Frankrijk), Arsène Duc (Zwitserland) en Ray Farr (UK/Noorwegen)

8 Soli Brass Leeuwarden (Anne van den Berg): Soli besluit de wedstrijd met een krachtige uitvoering
Toccata I 
Na bijna 4 uur wedstrijd verblijdt Soli met een levendige, maar ook een beetje geforceerde opening. De eerste sololijnen gaan wat onder in de begeleiding. Het duet van sopraan en cornet is fijn om naar te luisteren. De reprise spreekt nets iets meer aan dan de eerste keer en het slot is mooi vormgegeven. 

Ritornello 
We horen weer een andere variatie van de bastrombonesolo. Het werkt wel, al zijn er kleine vlekjes. De cornetsolo is vakwerk. De muziek neemt je mee en speelt met je gevoel. Het euphoniumduet blijft boeien, maar de bedoeling van de trombonesolist wordt niet echt duidelijk. Daarna is het de beurt aan de euphonium en es-bas. Mooi doorzichtig en de bassectie besluit niet helemaal de balans volhoudend. 
 
Toccata II 
De techniek wordt in een afgemeten tempo neergezet. Soli bouwt voort aan een fijne uitvoering. De dirigent heeft hier nog andere lijnen gevonden die hij naar voren laat komen. En zo besluit Soli deze wedstrijd met een uitvoering die veelbelovend was en veel ook veel bracht, maar misschien net niet genoeg had voor de prijzen. 

7 Brassband Rijnmond Rotterdam (Erik van de Kolk): Rijnmond duidelijk op de weg terug
Toccata I 
De opening is overweldigend. Dirigent Erik van de Kolk zoekt de extremen op en vindt die. Zowel in de sterkste als de zachtste. In de sololijnen verloopt niet alles volgens plan. Afgezien daarvan speelt de band furieus en zet het eerste deel veelbelovend weg.   

Ritornello 
Een bastrombonist die wel van show houdt, kiest er voor zijn tweede solo afspraak om te gaan staan. Het deel heeft wel een bluesy, ietwat verdrietige sfeer. In het euphonium duet zijn kleine momentjes te horen, maar het blijft wel boeien. De trombonesolo mist een beetje uitstraling. Het volgende duet tussen euphonium en es-bas wordt door de dirigent in stukjes gehakt. De bassectie levert een mooie prestatie in het slot van het deel. 

Toccata II 
In de opening wat duidelijke eigen interpretatie van de partituur. Het werkt hier wel. In de reprise van het eerste deel en de sonore melodie, maar nu regelmatig vormgegeven, laat de band grote dynamische verschillen horen. Dan is het op naar de finale. En Rijnmond laat horen weer op de goede weg te zijn, na zoveel wijzigingen in de band.  

6 Provinciale Brassband Groningen Bedum (Richard Visser): PBG overtuigt
Toccata I 
De opening is wel heel wat om te verstouwen. De band heeft het lastig om de eerste zestienden helder te krijgen. Sololijnen lopen prima en het duet tussen sopraan en cornet is fraai. De zachte passages blijven iets te sterk om het echt spannend te maken. De reprise is weer erg luid.  

Ritornello 
De bastrombonist zet een geweldige solo neer en ook de cornet laat veel goeds horen. De herhaling van het refreintje in de middengroep komt niet echt over. Een sfeervol gedeelte brengt de bastrombonist terug en een duet tussen de euphoniums dat wel erg luid is op bepaalde momenten. Ook de andere stemmen nemen veel plek in. Wat heerlijk om deze trombonesolist te horen. Het slot van het deel laat een prachtige bassectie horen.  

Toccata II 
Terug naar de heftigheid van de Toccata. De dynamiek van de opening wordt niet meer gehaald en verschillende stemmen blijven nu een beetje achter. De diepte ontbreekt in de langgerekte melodie. Het blijft ondertussen een sterke uitvoering van een zeer getalenteerd team en dirigent. En het slot bewijst dat nog eens.

5 De Spijkerpakkenband Gorredijk (Erik Janssen): Spijkerpakkenband speelt naar vermogen en zet grote stap 
Toccata I 
Een stoere opening van de band waarna het wat te sterk blijft en niet alles te horen is. Boven de sonore melodie zijn de arpeggio’s niet te onderscheiden. Ook tijdens het duet van sopraan en cornet is de begeleiding redelijk sterk. Het loopt wat vol in de techniek.  

Ritornello 
De Spikers vervolgen vrij snel met het tweede deel waarin de bastrombone een zeker optreden heeft, maar er zitten wat onlogische keuzes in de solo. De cornetcadenza wordt een showcase door de hoge D zo extreem lang aan te houden. Voor de terugkeer van de bastrombone zijn er wat stemmingsproblemen in de gedempte cornetten. Het euphoniumduet speelt zich af in een laid-back sfeer en verliest een beetje spanning. De trombone solo is heerlijk jazzy. Voor het slot van dit deel heeft de euphoniumspeler plaatsgenomen naast de es-bassisten. Het is net niet geheel gelijk. 

Toccata II 
Met de techniek van het derde deel verliest de cornetgroep aan duidelijkheid en de terugkeer van het eerste Toccata heeft niet meer die frisheid van het begin. De band brengt het tot een goed slot en zet een zeer knappe prestatie neer. Daarmee heeft de band de teleurstelling van vorig jaar van zich afgespeeld.  

4 Brassband Schoonhoven A Schoonhoven (Ivan Meylemans): indrukwekkend optreden van Schoonhoven
Toccata I 
De opening is direct van een ander dynamisch gehalte. Extremen worden opgezocht.  Euphonium excelleert en de techniek ook boven de Sonore melodie is ragfijn. Intonatieproblemen spelen de sopraan cornet parten in het duet. Het materiaal van het begin keert terug en opnieuw extremen in de dynamiek. Een lange pauze tussen eerste en tweede deel met een verstoring vanuit het publiek. 

Ritornello 
Een ruige opening van deel twee en een bastrombonist die ons meeneemt in zijn solo en ook af en toe laat wachten. De cornetcadenza heeft wat vlekjes en dat wordt gevolgd door een passage waarin stemmings- en intonatieprobleempjes voorkomen. De bastrombonist brengt het blues gevoel over en de euphoniums maken grote dynamische verschillen in hun duet.  Een zeer jazzy trombone neemt het podium. Dan volgt het slot van dit deel met de kwinten in de bassen en euphoniums. Opnieuw worden dynamische extremen opgezocht.    

Toccata II 
De articulatie in de techniek is hier verfijnd. De band speelt hier op de toppen van haar kunnen. Ook het materiaal uit het eerste deel wordt met dezelfde intensiteit gebracht als de eerste keer. Dan superzacht de sonore melodie en op naar het slot. En wat een slot!  

3 De Bazuin Oentsjerk (Klaas van der Woude): Sterk optreden van De Bazuin
Toccata I 
In de opening kiest De Bazuin om niet alle accenten naar de voorgrond te brengen. Er ontstaat een mooie balans, waarin de euphonium wel moet strijden om hoorbaar te zijn. In het Sonore zijn keuzes gemaakt om de cornetkant wat weg te duwen. Het samenspel is steeds mooi in balans in de zachte dynamieken. Na een goedlopende reprise van het beginmateriaal blijft het einde een beetje sterk. 

Ritornello 
De staande bastromboniste speelt fraai. De trombonesectie is mooi in balans, de jazzy feeling is er niet echt. Dynamisch blijven de extremen ongebruikt, met name in de zachte dynamieken wordt een marge genomen. Het euphoniumduet is boeiend om naar te luisteren, ook de trombone (staand) speelt de solo naar behoren, wat nog steeds mist is de blues en jazz tussen de noten. Afgezien daarvan laat De Bazuin horen welke kwaliteit ze aan boord heeft.  

Toccata II 
Het Presto wordt in snel tempo genomen. De techniek is allemaal hoorbaar en de climax staat als een huis. De herhaling van de muziek uit het eerste deel klinkt als een klok. Er is veel aandacht voor het detail. En het slot laat niets aan de verbeelding over. Wat een prima prestatie van De Bazuin.

2 Amsterdam Brass Amsterdam (Paul van Gils): Gecontroleerde uitvoering Amsterdam 
Toccata I 
De nog net 27-jarige Paul van Gils zet Amsterdam Brass in beweging in een fors tempo. De passage na de opening komt redelijk sterk over en drukt de euphonium weg. Voor het Sonore zakt het tempo wat in en in het Sonore is niet al het detailwerk te onderscheiden. De balans tussen sopraancornet en cornet is niet optimaal in het duet. De terugkeer van de opening wordt met meer lef gespeeld. 

Ritornello 
Het eerste akkoord van het tweede deel is wat uit balans. De bastrombonesolo mist hier en daar richting. De cornet cadenza werk goed en is met vertrouwen gespeeld. Het pianissimo van de backrow is stevig en sluit niet helemaal. Het tweede deel van de bastrombonesolo luistert eigenlijk niet als een solo. Interpretatie van sololijnen is belangrijk in dit deel en het ontbreken van een duidelijke lijn werkt verwarrend voor de luisteraar. In de Quasi cadenza voor euphoniums en bassen is de euphonium in eerste instantie te sterk.  

Toccata II 
De balans tussen marimba en blazers is niet juist bij de start. De korte passages in het meno mosso staan niet onder elkaar en verschillende instrumentgroepen zijn weinig te horen. Daarna weet de band een goede weg naar huis te vinden, al voelt het gekozen einde niet helemaal logisch.  

1 De Wâldsang Buitenpost (Rieks van der Velde): Een fors statement van De Wâldsang
Een striemende opening van Old Licks Bluesed Up door De Wâldsang. De eerste sololijnen verlopen goed en komen uit in een dynamiek die zeker niet te sterk is. Het swingt in de passage met none-akkoorden waarover het duet van sopraan cornet en cornet zich afspeelt. Opvallend is dat de trombones net als in het begin ook nu niet een leidende rol krijgen toebedeeld. 

In het Ritornello is de bastrombonist zeker in de solo. Cornet net niet helemaal puntgaaf. Kleine stemmingsprobleempjes alvorens de 2e bastrombonesolo zich aandient. Ook deze is zeker gespeeld. Het euphoniumduet is wat luid van opzet, maar mooi in balans. De trombonesolo klinkt wat zakelijk. Dan volgt de passage van euphoniums en bassen om het deel te besluiten. De techniek blijft niet geheel transparant hier. 

Toccata II 
De articulatie is niet echt kort hier en de striemende klanken uit de opening worden hier in eerste instantie niet gepresenteerd. Toch staat het goed onder elkaar en is het boeiend om naar te luisteren. Dynamisch lijkt de rem er op te staan en die gaat er pas op het allerlaatste moment vanaf.  De eerste uitvoering van vanavond laat horen wat een goede uitvoering van dit zeer moeilijke werk in zich moet hebben.

Loting Kampioensdivisie

1 De Waldsang Buitenpost (Rieks van der Velde)
2 Amsterdam Brass Amsterdam (Paul van Gils) 
3 De Bazuin Oentsjerk (Klaas van der Woude)
4 Brassband Schoonhoven A Schoonhoven (Ivan Meylemans)
5 De Spijkerpakkenband Gorredijk (Erik Janssen)
6 Provinciale Brassband Groningen Bedum (Richard Visser)
7 Brassband Rijnmond Rotterdam (Erik van de Kolk)
8 Soli Brass Leeuwarden (Anne van den Berg)

Verplicht werk
Old Licks Bluesed Up - Torstein Aagaard-Nilsen
(voor meer informatie klik hier)

Jury
Florent Didier (Frankrijk), Arsène Duc (Zwitserland) en Ray Farr (UK/Noorwegen)